Neon Neon - Stainless Style

Lex Records

Het conceptalbum. Ooit werd er in een wijde boog omheen gelopen. De hedendaagse muziekliefhebber is echter breeddenkend genoeg om toch nog een kiertje open te laten. Neon Neon probeert met ‘Stainless Style’ in elk geval een bres te slaan in de zorgvuldig opgebouwde dam. In dit geval word je teruggevoerd naar de jaren tachtig en krijg je het verhaal van John DeLorean voorgeschoteld.

Brian Hollon is het brein achter Neon Neon. Elektroliefhebbers kennen de man misschien beter als Boom Bip, producer en muzikant. Voor zijn in de eighties gewortelde muziek zocht hij een passend kleedje. Kleermaker van dienst was Gruff Rhys, hoofdman van de Super Furry Animals.

Hij was het die het concept-DeLorean wel vond passen bij de glamoureuze muziek van Hollon. Zijn ongebreidelde fantasie in combinatie met een intrigerende levensgang maakte van deze ingenieur en zakenman het ideale onderwerp. Wie ooit ‘Back To The Future’ zag, zal zich ongetwijfeld de originele teletijdmachine herinneren. Die was namelijk ingebouwd in de DMC-12 en het ontwerp van die flitsende sportwagen was van – juist, ja – John DeLorean.

Muzikaal kent de plaat de nodige variatie. Opener en instrumental Neon Theme doet denken aan de openingstune van het ooit mateloos populaire Miami Vice. Elektronica in een geslaagde combinatie met gitaren voeren je zo terug naar de tijd dat Crockett en Tubbs de straten van Miami ontruimden van drugsmaffiosi.

Er staan een aantal uitstekende popsongs op dit plaatje. Dream Cars, I Told Her On Alderaan en het seksueel geladen I Lust U – de stem van Cate Le Bon beroert alle mogelijke erogene zones - klinken vertrouwd in de oren zonder ook maar enige verveling uit te lokken. Raquel brengt dan weer Kraftwerk in herinnering, maar dan aangevuld met de zangpartijen van Gruff Rhys.

Ook voor hiphop, toch ook een exponent van de tachtiger jaren, werd plaats gemaakt. Har Mar Superstar belicht met zijn raps de meer donkere periodes uit het leven van DeLorean in Trick For Treat, Sweat Shop en Luxury Pool. Dat wordt onderstreept door de wat agressievere muziek, die Boom Bip hieronder heeft geplaatst.

Wonderlijk genoeg klinkt deze plaat nergens gedateerd. Daarvoor zijn de ontelbare geluidjes, de op de juiste plaatsen toegevoegde percussie en de passende beats te uitgekiend. Neem daarbij de uitstekende teksten van Rhys en je krijgt een geheel dat boeit tot de laatste noot.

Je hoeft helemaal geen liefhebber van eightiesmuziek te zijn om dit werkstuk op prijs te kunnen stellen, al helpt het uiteraard wel. Toch blijft ook zonder al die verwijzingen ‘Stainless Style’ moeiteloos overeind. Het staat nog helemaal niet vast of hier een vervolg op komt, maar van ons mag het in elk geval.