New Order - Live At Bestival 2012

Sunday Best

We hoeven er geen doekjes rond te winden: nieuwe fans gaat New Order er met ‘Live At Bestival 2012’ niet bij krijgen. Dit is er eentje voor de fans. En gezien de opbrengst voor honderd procent aan een goed doel (Isle Of Wight Youth Trust) wordt geschonken, hoeven ze zich daar niet eens schuldig over te voelen.

Nu Peter Hook niet langer deel uitmaakt van de groep en de band zelfs concurrentie aandoet, konden Bernard Sumner, Stephen Morris, Gillian Gilbert en Phil Cunningham niet achterblijven. En dus gingen zij ook de boer op, deden een aantal festivals (waaronder ook de Lokerse Feesten) aan en namen ze het concert op Bestival in 2012 (Isle Of Wight) op. Op de plaat wordt trouwens duidelijk hoe belangrijk Hooks geluid (hier vakkundig gespeeld door Tom Chapman) was voor de groep.

“Guess who we are. We are New Order, obviously”, luidt de wat flauwe openingszin van Bernard Sumner, waarna de band het best wel veel- (of toch iets) belovende Elegia inzet, één van de weinige, atypische instrumentals in de catalogus van de band, maar dan wel in iets ingekorte versie. Jammer genoeg wordt die belofte niet ingelost.

Gezien Hook de kaart Joy division volop trekt tijdens concerten (hoewel hij ook al een liveplaat waarop hij twee volledige New Orderalbums speelt, heeft uitgebracht), kon New Order niet achterblijven. En dus pikte New Order er de drie populairste songs van hun vorige incarnatie uit om te integreren in hun liveshow. Waar Isolation nog min of meer te pruimen valt, voelen wij weinig opwinding bijTransmission en de klassieker Love Will Tear Us Apart, de twee nummers waar de plaat nota bene mee wordt afgesloten.

Dat het allemaal nogal vlak blijft heeft te maken met het feit dat de productie heel erg neutraal werd gehouden. De plaat klinkt gewoon flauw. Nu kan je dat uiteraard afschuiven op het feit dat het een liveplaat is, maar toch, iets meer bergen en dalen had wel gemogen. Dit laat de luisteraar allemaal koud.

Eigenlijk is er geen enkel nummer op de plaat waarbij de meter in het rood gaat. Jawel, er werd voor bekendere nummers als Krafty, True Faith of het onvermijdelijke Blue Monday gekozen, maar geen enkele van die nummers weet ook maar op eender welke manier – er wordt weinig afgeweken van de plaatversies – te verbazen. En waar je bij een optreden nog de visuals hebt, blijf je hier achter met een overbodig werkstuk.

Voor wie er bij was op Bestival (en toevallig ook nog eens New Orderfan is), zal dit een mooie herinnering zijn. Voor al de rest is dit gewoonweg overbodig.