Nick Garrie - The Moon And The Village

Tapete Records

Legends never die. Britse singer-songwriter Nick Garrie Hamilton heeft sinds zijn korte carrière eind jaren zestig - zijn bombastisch orkestrale, psychedelische debuut ‘The Nightmare Of JB Stanislas’ is een collector's item waarvoor honderden euro’s worden neergeteld - lange tijd in de vergetelheid vertoefd. Een korte opflakkering in de jaren zeventig, een kleine tour met Leonard Cohen in de eighties; en dan is het wachten tot de nieuwe eeuw. Met ‘The Moon And The Village’ scoort de songwriter zijn derde studioplaat in vijftig jaar tijd. Ongehaast heet zoiets.

The Moon And The Village

En dan verwacht je misschien complexe of lang uitgekiende muziek. Niet is minder waar. Nick Garrie presenteert op het licht autobiografisch ‘The Moon And The Village’ elf vrolijke popsongs en levensliederen; vlot consumeerbaar en vol smaak. Hapjes van twee, maximum drie minuten lang. Een tikkeltje blues, een beetje country, maar vooral veel lied. Het verhaal van de troubadour met akoestische gitaar, subtiel aangedikt met een weemoedig strijkertje, wat “lalala”-achtergrondzang of een lichte reverb.

“Black is white and red is blue / And I sent to you / Music from a broken violin", dat soort liefdesmijmeringen. Soms heel broos zoals de natuurballade Early Morning In The Garden met een trage pianomelodie en een lieflijk strelende viool, maar even goed doorspekt met humor zoals in het uptempo, swingende dronkenmanslied over “Samuel the drunken fool”, waarin Garrie zich een uitstekend crooner toont in duet met een leuk solerende Louis Armstrong-trombone.

Het is vooral de eenvoud van prettige tekst en melodie, songs zonder franjes die deze plaat zo fantastisch maken. Mooi in balans, met een gezonde less-is-more-aanpak; zoals een liefdesverklaring van anderhalve minuut met enkel harp en zang getuigt (Got You On My Mind). Misschien één kleine steek die de Britse troubadour laat vallen? Een Frans chanson kan nu eenmaal niet door een Brit, die de rrrrollende rrr niet kan uitspreken, gezongen worden. Oh ja, en nog eentje … geen half uur muziek na acht jaar afwezigheid? Dat kan misschien net iets productiever. Mag gerust hoor. Fijne plaat!

14 december 2017
Johan Giglot