Night Demon - Curse Of The Damned
Steamhammer
In het kader van "Alles komt terug" stellen wij graag Night Demon aan u voor. Het trio uit Los Angeles klinkt als het bastaardkind van Diamond Head en Angel Witch en heeft net haar eerste full album uit. 'Curse of the Damned' moet ons meenemen naar de tijden toen de new wave of British heavy metal vanuit de krochten van de Londense onderwereld haar weg inzette om de wereld te veroveren.
Al vanaf opener Screams In The Night blijkt dat de Amerikanen qua sound graag leentjebuur spelen bij de Britse voorvaderen. Diamond Head klinkt heel zwaar door. De solo klinkt simpel maar efficiënt; Brian Tatler zou het ongetwijfeld goedkeuren. De bas- en drumintro van de titeltrack lijkt dan zo weer weggeplukt bij Uprising van Muse.
Met de complexere structuur en constante tempowissels doet The Howling Man dan weer aan Sucking My Love denken; met minder lange solos dan wel. Tijdens Heavy Metal Heat blijkt dan weer dat zanger-bassist Jarvis Leatherby al eens moeite heeft met de hoge noten.
Vooral de liefhebbers van de ouderwetse hardrockers komen dus meer dan aan hun trekken bij Night Demon. Bij de riffs, die je tijdens Livin' Dangerous om de oren komen gevlogen, is het geen grote uitdaging om jezelf in te beelden op een zware harley, met je lange haren wapperend in de wind, de vrijheid tegemoet. Niets geforceerds, heel spontaan allemaal.
Na enkele kortere, spontanere nummers (Run for your Life, Killers), krijgen we met afsluiter Save me Now nog een ietwat melodieuzer midtemponummer. Het nummer bevat veel gitaarleads en vocale harmonieën. Het contrasteert lekker zonder echt af te steken tegen de rest.
Het blijkt dus zeker geen straf om je door de eerste Night Demonplaat te moeten worstelen. Het trio schotelt ouderwets aandoende heavy metal voor met duidelijke knipogen naar bands die hierboven al tot vervelens toe werden aangehaald, maar dat is nu eenmaal de indruk die blijft hangen. Heel veel Diamond Head, het grote probleem is dat de meeste nummers ergens in de schaduw blijven hangen van de voorouder. 'Curse Of The Damned' mist een paar sterkhouders, zoals 'Lightning To The Nations' er wel zoveel had.