Nive Nielsen & The Deer Children - Nive Sings!
Munich Records
Haal uw multiculturele pet maar uit de kast, want vandaag laten we u kennismaken met een debuterende songschrijfster uit Groenland, godbetert. Ze brengt Eskimofolk/ Inuk Indie, speelde in een Hollywoodfilm en haar eerste concert was er één voor de koningin van Denemarken. Qua inleiding kan dat tellen!
En nu is er dus een eerste album: ‘Nive Sings’. Dat is opgenomen in Nuuk, Montréal, San Francisco, Bristol, Tucson en – jawel – Gent, want mevrouw Nielsens arrangeur, multi-instrumentalist en spondegenoot is landgenoot Jan De Vroede. Aan schoon volk geen gebrek, want aan deze plaat werkten onder andere ook Howe Gelb, Patrick Carney (The Black Keys), John Parish en Arlen T (Wolf Parade) mee.
Hoe klinkt dat nu, die Groenlandse folk? Niet zo heel veel anders dan al die andere meisjes die de gitaar - of in Nive’s geval de ukelele - hebben opgepikt om ermee gestalte te geven aan hun zielenroerselen, zo blijkt. Door haar grappige Engelse accent denken we nog het vaakst aan SoKo, maar ook Rilo Kiley en Julia Stone loeren om de hoek.
Wat de drie teksten in haar moedertaal betreft kunnen we moeilijk een oordeel vellen, maar in de Engelstalige nummers werpt Nive zich niet bepaald op grootse thema’s. Coffee Song gaat over haar koffieverslaafde vriend en de bonje die steevast volgt wanneer ze hem geen bakje troost heeft gezet. In Vacuum Cleaner Killer worden weerloze insecten dan weer met dood-door-stofzuiger bedreigd. Het kan tenslotte niet alle dagen Kierkegaard zijn. Daar gaan we niet om Sören.
Nielsen weet ons immers een heel album lang te bekoren met aanstekelijke melodieën en een warme stem, die worden aangevuld met een interessant en uitgebreid instrumentarium. In Dear Leopold ontwaren we zelfs een zingende zaag.
Hoogtepunten zijn voor ons het lieflijk slepende Room, Pirate Song (een duet met Gelb, met de geweldige regels “I sink much more than you sink/ I sink much more than you think/ I’m a much better pirate than you”), en het naar New Orleans neigende Winter Song. Het instrumentale Autoharps! met in de hoofdrol – u raadt het! – een autoharp is dan weer volstrekt overbodig.
‘Nive Sings’ heeft op ons hetzelfde effect als een kom hete soep op een bar koude januaridag. Ondanks enkele schoonheidsfoutjes is dit een schijfje om te omarmen.