Noel Gallagher's High Flying Birds - Noel Gallagher's High Flying Birds
Sour Mash Records/PIAS
Het verhaal van Oasis is bekend en we kunnen er ook in deze recensie niet omheen. Songsmid, gitarist en tweede stem Noel Gallagher verlaat de band na een ruzie in Parijs met broertje en frontman Liam Gallagher. Liam en de overige leden vervolgen hun weg als Beady Eye en brengen begin dit jaar het matige ‘Different Gear, Still Speeding’ uit. “Zou Noel wèl met een sterk album komen?”, vroegen we ons af. De beste Oasisliedjes kwamen immers uit zijn pen. Na ruim twee jaar stilte is hij terug met zijn solodebuut ‘Noel Gallagher’s High Flying Birds’.
Een aantal liedjes schreef hij tijdens zijn heerschappij in Oasis en de prachtige opener Everybody’s On The Run is daar één van. De meeslepende strijkerssectie en de koorpartij hoorden we van de zomer al op Noels website. Het eindresultaat is een meeslepend liedje met schitterende coupletten en een krachtig refrein. Het bewijst dat Noel nog steeds ijzersterke liedjes schrijft en Liam niet nodig heeft voor een sterke vocale uitvoering ervan.
We troffen namelijk nogal wat kritiek op Noels stem aan. Hij werd omschreven als een “achtergrondkoortjesstem”. We hoorden zelden zulke onzin. Je hebt dan òf een hekel aan diens stem of je hebt het gewoonweg niet begrepen. Ook in stamper Dream On toont Noel zich wederom een uitstekend zanger. De overgang van de coupletten naar het refrein en het refrein zelf leveren wat ons betreft het keiharde bewijs.
Het geluid op ‘Noel Gallagher’s High Flying Birds’ toont logischerwijs ook sporen van Oasis, en klinkt daarmee erg vertrouwd. We vinden dat helemaal niet erg. Helemaal niet als het parels van liedjes als If I Had a Gun en (I Wanna Live in a Dream in My) Record Machine oplevert. Naast de vleugjes Oasis horen we plots ook een mespuntje Coldplay in AKA… What A Life. We zien uw bezorgde gezichten, maar wees gerust. Het is een haast dansbaar liedje met een lekkere drive en is ver boven het niveau van wat Coldplay onlangs uitkotste.
Stop The Clocks (ook de titel van het best of-album van Oasis uit 2006) sluit het album stijlvol af. Noel schreef het liedje tien jaar geleden, maar kwam met Oasis nooit verder dan een demo. Nu is het hem toch gelukt en het eindresultaat mag er wezen. Vooral het outro met die prachtige gitaarsolo van Paul Stacey is om je vingers bij af te likken.
Oasis mag dan zijn gestorven, maar wat zijn we blij dat diens ziel Noel Gallagher nog springlevend is. Beatlesproducer George Martin noemde hem ooit “the finest songwriter of his generation”. ‘Noel Gallagher’s High Flying Birds’ is daar simpelweg het zoveelste bewijs van.