NOFX - Coaster
Fat Wreck Records
Een economische crisis, corrupte politiek en religieuze conflicten: tijdens woelige tijden als deze kunnen punkbands hun hartje ophalen én luchten. Zo ook de olijke veertigers van NoFX, die op ‘Coaster’ wederom hun gal spuwen en hun ongezouten mening geven over de huidige maatschappij.
Aan de wereldwijde economische crisis hebben de cynici een vette kluif, en dat wordt in opener We Called it America meteen duidelijk gemaakt. De lyrics van dit heftige maar melodieuze, cowboy-achtige nummer staan bol van de kritiek op het vaderland van deze kerels: “national bankruptcy, circumcised society/USA dined and ditched, Fox reports poor is the new rich”. Scherp, dat wel, maar niet bepaald origineel voor een stel doorwinterde punkers van wie we toch iets meer verwachten dan het in de grond stampen van hun regering.
Naast politieke commentaar zijn er echter ook de gebruikelijke songs over het échte punkleven: I Am an Alcoholic vertelt over – verrassing! – overdadig drugs- en alcoholgebruik, terwijl Creeping Out Sara handelt over het groupiefenomeen. Ook verschillende religies worden onder vuur genomen, in onder andere Blasphemy (The Victimless Crime) en Best God In Show.
Maar wie dacht dat deze stoere jongens geen soft spot hebben, zit goed fout. In het aangrijpende My Orphan Year zingt Fat Mike over de periode van de dood van beide ouders. Met zo'n nummer bewijst het viertal dat het tegen alle verwachtingen in wel degelijk in staat is om pakkende en gevoelige nummers te schrijven.
Muzikaal is dit album niet erg verschillend van zijn voorgangers: opzwepende gitaren vergezeld van een staaltje knap drumwerk en de nodige backing vocals. Met hier en daar een catchy riff is de band bovendien in staat om onze aandacht vast te houden.
Erg origineel zijn deze punkers niet, maar wie heeft ooit gezegd dat punkrock origineel hoort te zijn? Deze vier levenslustige mannen spuwen hun gal op een uiterst opzwepende, muzikale en humoristische manier, en dát is exact wat van punkers als hen wordt verwacht.