Noga Erez - Off The Radar

City Slang

Politiek geïnspireerde albums zijn meestal hoogdravend en muzikaal oninteressant. In het beste geval zijn ze even actueel en ga je akkoord met de boodschap. Of, zoals in dit geval, ze zijn doordacht, eigentijds, persoonlijk en tegelijk universeel.

Noga Erez heeft in onze oren een wat vreemd klinkende naam. De zevenentwintigjarige elektronicatovenares komt dan ook uit Tel Aviv en voor u nu gaat schermen met een boycot voor Israëlische producten, leest u best toch even verder. Erez heeft samen met haar partner, co-writer, componist en producer Ori Rousso immers een album gemaakt dat even woelig is als de situatie in de Golan-hoogte en de Westelijke Jordaanoever.

Erez heeft naar eigen zeggen geprobeerd al het nieuws buiten te sluiten omdat ze er genoeg van had. Daarover heeft ze het in het claustrofobische Global Fear, maar toch sloop de realiteit van haar land binnen in haar nummers.

Zo ontstond Dance While You Shoot, dat eind 2016 als eerste single werd gelanceerd, uit het besef dat je niet kan overleven zonder dat de overheid je voorziet in je basisbehoeften. Tegelijkertijd is die overheid corrupt en maskeert ze haar agenda met manipulatieve media en verstikt ze je in bureaucratie. Hetzelfde thema komt terug in afsluiter Junior.  En dat Erez en Rousso daar behoorlijk kwaad over zijn, hoor je in de M.I.A.-achtige single vol droge percussie, kromgetrokken synhts en verhakkelde teksten.

In Toy neemt ze het nepotisme van diezelfde politieke klasse op de korrel. “I am the son of your leader / Give me your loves and I'll spare you”, klinkt het in een song, waarin onderhuids zoveel gebeurt dat hij compleet de mist in had kunnen gaan. Toch zit elk geluid van gebroken glas, elke kreet, elke dreun op de juiste plaats. FKA Twigs en Sevdaliza zijn namen die opborrelen als referentie. U doet er maar uw voordeel mee.

En het kan nog intenser. Zo is Pity geïnspireerd op een rechtzaak over een groepsverkrachting, maar het siert Erez dat ze niet bij deze vreselijke zaak blijft hangen, maar de tekst opentrekt naar hoe het is om als vrouw in een mannenwereld staande te blijven. Militaristische drums leiden de song in die vooral opvalt door de bijtende tekst en flitsende elektronica.

Haar recentste single, de titeltrack, klinkt iets speelser met een sample van een oude schrijfmachine en een onweerstaanbare beat, maar toch gaat deze track over één van haar demonen: de angst om anoniem door het leven te gaan en na je dood volledig vergeten te worden.

Er valt dus niet veel te lachen op deze debuutplaat, maar wel des te meer te ontdekken. Het sonische landschap dat Erez en Rousso hier scheppen, is immers gevaarlijk, onvoorspelbaar en avontuurlijk, zelfs in de meer downtempo songs als Worth None en Junior.

Laat je niet afschrikken door de vijftien titels op de plaat. Sommige zijn ultrakort en zijn meer aanzetten dan volwaardige tracks. De tien echte songs zijn het ontdekken meer dan waard.