Nomden - Wingman Returns

Starman Records

Wingman Returns

Stel je voor: je doorkruist Zeeland in je campervan, je vindt daarin een cd-tje dat je hoofdredacteur je hele tijd eerder opgestuurd heeft en je denkt: “Ik heb toch niets beters te doen. Laat ons deze Nederlander eens een kans geven.” Vervolgens valt je onderkin op je stuur bij de tijdloze sound die je vanuit de portierspeakers tegemoet waait.

Het overkwam ons onlangs, toen we ‘Wingman Returns’ van Nomden opzetten. De naam Nomden was ons totaal onbekend, maar bij het diagonaal lezen van de bio was ons wel bijgebleven dat dit een Nederlands multi-instrumentalist was. Wat online speurwerk onthulde dat hij een studiomuzikant en producer is die zijn diensten aanbood aan tributebands The Analogues en Her Majesty en aan acts als Ellen ten Damme, Redivider, Johan, Daryll-Ann, Bertolf en Awkward-i.

Ooit, zo’n zes jaar geleden (een eeuwigheid in muziekland) bracht hij met ‘Royal Parks’ al eens een soloplaat uit en nu is er het toepasselijke ‘Wingman Returns’, een plaat waarin hij al zijn ervaring en invloeden toont en bovendien blijk geeft van een geweldig heldere zangstem.

De sound is tijdloos en kan van alle tijden zijn van ergens in de jaren zestig tot nu en de songs werden opgenomen met uitsluitend “echte instrumenten" zoals bugel, viool, altviool, (tenor-) tuba, cornet, cello, staande bas, pedalsteel, banjo en gitaar. Daarbij liet Nomden zich niet vastpinnen op een genre. Vakmanschap koppelen aan emotie, dat was de enige betrachting.

Rond zich verzamelde hij ouwe vrienden als Bo Koek (Awkward-i), Bertolf Lentink, Douwe Bob Posthuma, Jacob De Greeuw (Johan) en ander schoon volk. Stuk voor stuk mensen waarop hij kon bouwen om het best mogelijke album te maken dat in hem school.

En dat is fantastisch gelukt. Dit is geen wereldschokkende, vernieuwende plaat, maar voor de liefhebbers van mooie melodieën en rustige, met liefde gemaakte muziek is dit een snoepjesdoos met heel veel rake smaken. Gamer en I Do smaken naar The Beatles, Johnny Logan lijkt verantwoordelijk voor de textuur van You Still Turn Me On, hoogtepunt Carolina en afsluiter For Your Sundays smaken naar Billy Joel en op Weighting You Down lijkt niemand minder dan Bob Dylan op de mondharmonica te blazen.

Op Radio 2 was de plaat al eens 'Plaat van de Week', maar verder bleef dit kleinood totaal onderbelicht aan deze kant van de grens. En nee, het is geen plaat waarmee je cool en hip kan opscheppen, maar voor een roadtrip doorheen Nederland (of gelijk waar) bleek dit een heerlijke compagnon en zelfs lang nadat we parkeerden voor de nacht, bleef Nomden ons zacht toezingen.

Vaderdag is voorbij, maar zoek je de komende weken een cadeautje voor iemand die van tijdloze muziek houdt, breng dan even een bezoekje aan de website van Diederik Nomden en koop dit album, want, Nomden-dieu, het klinkt straf!

22 juni 2019
Marc Alenus