Nosaj Thing - Home
Innovative Leisure
Jason Chung aka Nosaj Thing heeft de tijd genomen om aan de opvolger van debuut 'Drift' te werken. Vier jaar na dat eerste mooie visitekaartje zet de Amerikaan een tweede album neer waarop hij een level hoger mikt. Dezelfde tools blijven ‘s mans gereedschap, maar hij pakt het dit keer allemaal iets geraffineerder aan. Dat geeft als resultaat een elektronicaplaat die hoog in de rankings zou kunnen scoren.
Verwijst de titel ‘Home’ naar zijn slaapkamerstudio waar allerhande synths, samplers en sequencers mooi door elkaar geordend staan? Het is in elk geval daar waar de Amerikaan zijn geluiden bewerkt tot kristallen muzieknoten. De opener, en tevens het titelnummer, zuigt je bijna letterlijk de plaat binnen. Laagje per laagje wordt de bewerkte elektronica op elkaar gestapeld. Afgewerkt met een baslijn die je onderste ribben tot onder je jukbeenderen duwt.
Met de soms zware in hip hop gedrenkte beats is hij ditmaal nochtans zuinig. Ze zijn er nog steeds maar ze worden meer naar de achtergrond verdrongen. Ijle elektronika neemt nu vaker de bovenhand. In Snap laat hij de beats nog een keer stevig rollen en stuitert de boogie-funk van Dâm-Funk en de glitch hop van Flying Lotus vrolijk mee. Net zoals de rest van het album resulteert dat in lichte melancholie maar dit keer wel met een stevige drive erbij.
Het overgrote deel van de nummers belandt in onze categorie “elektonica voor dagdromers”. Denk aan Bibio die hand in hand met Four Tet door de groene velden drentelt op de eerste lentedag. Neen, Boards Of Canada is nooit heel ver weg. In Prelude mag daar zelfs nog een toets klassieke muziek bij. Geraspt door de nodige effectenbakken uiteraard. Het zou nog een mooie richtingaanwijzer voor een volgende plaat kunnen zijn.
Ook nieuw: vocals. Of hij zelf een noot kan zingen blijft een goed bewaard geheim. Hij doet voorlopig beroep op Toro y Moi die het sprankelende Try onder handen neemt en Kazu Makino van Blonde Redhead die het verslavende Eclipse/Blue van een zanglijn mag voorzien. De bijdrage van Makino werkt zo hard op ons emotioneel zenuwcentrum dat we stiekem hopen meer te krijgen. Maar daar blijven we op onze honger zitten.
Het gewicht van ‘Home’ komt daardoor nu helemaal vooraan te liggen, maar laat je niet misleiden want ook de overige nummers op dit album zijn stuk voor stuk pareltjes. Wij dagdromen nog een eindje weg.