Panic Room - Incarnate

Firefly Music

We hadden de hoop bijna opgegeven voor Panic Room, maar het derde album ‘Skin’ (2012) bewees dat de Welshe proggers meer in hun mars hebben. ‘Skin’ was een romantische plaat met een donkerder geluidsbeeld. Op ‘Incarnate’ horen we een volwassen band die niettemin is blijven stilstaan. Voor een progressieve groep betekent dat een stapje terug, al zullen  de fans hier ongetwijfeld mee kunnen leven.

Ooit begonnen als een off-shoot van Karnataka, stelt die laatste zich met een bescheiden succes tevreden, terwijl Panic Room probeert door te groeien tot de eredivisie. Met Anne-Marie Helder heeft men hiervoor het ideale uithangbord. Haar zuivere en veelzijdige stem blijft bewondering afdwingen. Zelfs croonen kan ze als de besten (All That We Are).

Instrumentaal heeft de band zo’n gradatie van raffinement bereikt dat elk nummer prettig om te horen is. De ritmetandem van Yatim Halimi en Gavin John Griffiths is de meest gesofistikeerde sinds Karnataka’s debuut. Luister maar eens naar die verleidelijke groove in Into Temptation. Vaste waarde Jonathan Edwards doet het ivoren zwart en wit fraai tintelen – als regen in Waterfall. Nieuwe gitarist Adam O’Sullivan (die Paul Davies vervangt) mag in opener Velocity meteen zijn kunnen demonstreren.

Nochtans laat Velocity meteen horen waar het bij Panic Room wel vaker schort. Men gaat teveel door op hetzelfde thema, terwijl prog veronderstelt dat melodie en harmonie zich ontwikkelen. Oké, Searching en Dust zijn verdienstelijke pogingen om het vaste stramien open te breken. Maar doorgaans blijft Panic Room steken in folkschema’s die appelleren aan een minder veeleisend publiek. Alles blijft netjes binnen de lijntjes, maar het klinkt allemaal ook bijzonder mooi (luister naar Start The Sound).   

Speel Panic Room in je huiskamer af en niemand loopt weg. Maar ook dat begint tegen hen te werken. Waar is het gevaar, de siddering over je huid? Nomen est omen, toch? Deze groep heeft meer ballen aan het lijf nodig. Ook met zangeres kan het, denk aan Magenta en Mostly Autumn. Misschien moet Panic Room maar eens in assertiviteitstherapie?