Pantha Du Prince - The Triad
Rough Trade
Net veertig, maar serieus op handen gedragen, die Hendrik Weber. Van minimal techno en elektro tot sfeervolle housemuziek (“sonic house”): al wat de producer via zijn Dial-label op de wereld afvuurt, verandert in blinkend goud. Al moet ook wel vermeld worden dat de Duitser rustig zijn tijd heeft genomen om alles netjes tot in de puntjes af te werken.
Op zijn eerste soloplaat na zes jaren studiostilte zet Pantha Du Prince duidelijk de evolutie voort om kille, elektronische muziek in te ruilen voor warme, sfeervolle collages vol analoge bronnen. Die “solo” mag je hier trouwens met een vette korrel zout nemen. Samen met ondermeer Bendik Kieldsberg (The Bell Laboratory) of Scott Mou (Queens, Together) en een boel gasten, vormt de Duitser een triade, een mysterieus genootschap dat met behulp van analoge synthesizers, zang en live instrumenten indrukwekkende creaties verwezenlijkt waar de mens boven de techniek staat.
De elektronische componist en zijn gevolg knipogen daarbij naar het verleden door ritmische, scherpe click’n’cutritmes rond de melodieuze spinsels te plakken. Hou het gerust op een gezonde combinatie slaapkamerbelletjes, softe fonkelbeats, vrolijke synthesizertunes en enkele keren een fluweelzachte stem en denk even wat een label als Warp aan het begin van dit millennium op de wereld uitbraakte. De manier waarop Pantha du Prince hier keer op keer schoonheid tracht te bereiken op Trentemølleriaanse wijze (en dit ook daadwerkelijk doet!) is natuurlijk formidabel. Melodieën en harmonieën worden onderhuids meegegeven in een gelaagd en verknipt geheel, terwijl een pompende, niet al te aanvallende housebeat voor een sterke binding zorgt. Dit is elektronica om van te houden en zo heeft Herr Prince het natuurlijk ook bedoeld.
Heel dit album is als één verhaal te beleven. De aparte hoofdstukken volgen elkaar mooi op en blijven in dezelfde sfeer. Gelukkig laat de producer het niet na hier en daar ook extra accenten te leggen om het hele avontuur boeiend te houden. Zo is Frau Im Mond, Sterne Laufen opgebouwd rond een sterk thema dat zich telkens weer opnieuw in de kijker werkt, met verslavende kracht. Dat geldt ook voor het hobbelende Dream Yourself Awake, dat zijn titel waarmaakt door een opklimmend, overstijgend geheel van shoegazetapijten en warm zwevende mannenklanken.
Misschien treedt ‘The Triad’ verder net iets te weinig op de voorgrond en hadden wat meer expliciete uithalen voor een sterker karakter kunnen zorgen. Maar gaat zoiets niet ten koste van sfeer in totaliteit? In die optiek is een psychedelisch rondtollende housetrack vol verheven klanken en impressies, zoals het weinig vertellende In An Open Space wel gerechtvaardigd. Zelfde verhaal voor zijn subtiel opbouwende opvolger Chasing Vapour Trails, die elf minuten goochelt met minimal beats en bijna ambienteske sferen en geluiden en zo het ongetwijfelde zwaartepunt van deze plaat vormt.
‘The Triad’ gaat om luisteren en genieten. Sfeer, fonkeldetails en echo’s tollen heerlijk in het rond en worden voortgedreven door die softe beats. Kil en warm, blits en toch wat dof en loom, aan rijkdom geen gebrek. Dit is een avontuur om te koesteren en om zomerse dagen extra op te smukken. Kan iemand daar iets op tegen hebben?