Paris Texas - Bird In Hand

Trad Records

Men kan moeilijk beweren dat countrymuziek als volwassen en populair kan beschouwd worden binnen de Belgische muziekwereld. Toegegeven, af en toe - niet eens jaarlijks - schopt een met veel mayonaise en andere sauzen bewerkte en vertaalde countrysong het tot een tijdelijk hitje op de radio, maar echt tot een eik uitgroeien zit er in dit land van Maas en Schelde niet in. Zelfs zijdelingse stromingen als folk- of countryrock krijgen bij tijden een schuchtere of idealistische beoefenaar, maar dan houdt het op. Het vraagt dan des te meer moed van hun kant en waardering van de onze dat de vijf jongens van Paris Texas toch consequent het bronsgroene countrypad bewandelen.

‘Bird In Hand’ is de tweede plaat van Paris Texas. Ons inziens wat kort uitgevallen, maar wel van kop tot teen in orde. Songbird is de rustige opener, die meteen al de kwaliteiten van Paris Texas illustreert: sterke melodieën, knappe samenzang, bekwame muzikanten, een aangepast instrumentarium en … “country” to the limit. Trouwens, het titelnummer van het album, een heuse countryballad, bezit precies die kwaliteiten. Denk er dan ook nog voor de volledigheid een heerlijke pedalsteel van Bart Vervaeck bij. Die krijgt op andere nummers trouwens nog vaker een spotlichtje op zich gericht en wij kregen er kippenvel van.

Voor het evenwicht van het album zit er ook voldoende uptempo bij. Sometimes It’s Harder Getting Up Falling Down heeft meer opwaartse kracht dan de titel suggereert. De trein in Train Train – bestaat er een countryplaat waar geen treinen in worden bezongen – houdt er een strakker tempo op na dan de meeste NMBS-vehikels. Sweet Goodbyes danst in een al even stevig tempo tegen een aanstekelijke fiddle- en mandolinepartij aan.

In de categorie mooie samenzang – sinds The Byrds en al de bijhorende vertakkingen toch een onontbeerlijk ingrediënt binnen het genre – raden we bijvoorbeeld Golden Leaf aan. Of luister even naar de backingvocals op Willow Tree, met wat fantasie en feeling beeld je je zo in The Eagles te horen.

Aan dat soort normen zitten we dus met ‘Bird In Hand’ van Paris Texas. Spijtig dat al dat moois al na acht songs ophoudt. Het had best nog even mogen doorgaan. Desalniettemin voegen we dit werkstuk heel graag toe aan onze collectie, afdeling country, in de buurt van Thee Flying Burrito Brothers. Is dat duidelijk?