Passion Pit - Kindred

Columbia Records

Passion Pit herken je waarschijnlijk van de reclame op tv, wanneer je snel een drankje gaat halen. Of van de muziekjes bij de YouTube-reclames, die je zo snel mogelijk wil wegklikken. Muziek waar je haren van gaan rechtstaan en waarbij je oren smeken om vergiffenis. Passion Pit is Michael Angelakos. Een man die op ‘Kindred’ graag wil bewijzen dat hij meer kan dan op de zenuwen werken.

Terwijl zijn vorige twee platen grossierden in synthesizergetokkel en glitterstickers waar je kinderen hoofdpijn van kregen, probeert Angelakos je vandaag wijs te maken dat hij volwassen is geworden. Voordeel aan die twee vorige platen was dat er een soort van chaotische chemie in verweven zat. Iets dat op deze derde omslaat naar een chemische warboel vol overdreven nichterig gezang, die liefst in verschillende lagen op je afgevuurd wordt in de refreinen. Ja, er wordt getierd. Ja, er wordt naar ons idee een octaaf te hoog gezongen. En ja, hij meent het allemaal.

‘Kindred’ is slechts tien nummers - een goede veertig minuten - lang en toch lijkt het onding eindeloos. Angelako zaagt tot je oren er nog maar half aanhangen. En ook de muziek is dermate gesuikerd dat we prompt een afspraak bij de tandarts maken. Confetti vliegt langs je hoofd en discoballen draaien overuren terwijl Angelako wissewasjes uitkweelt over zijn persoonlijke problemen. En ergens heeft hij het ook over zijn vriendin die hem verlaten heeft. Hou ons tegen als we te grof zijn; maar zou je het grietje geen gelijk geven?

Karamellenversjes als “I was lost, now I’m found / I put my hands in the air and my knees to the ground” of “Hey, looks like rain / Go away, you can come back some other day”, is hitmateriaal voor de kleuterspeelplaats. Toch niet voor een man die met een volledig album zijn ex-mokkel wil terugkrijgen?

Je leest het goed: deze plaat moet je gehoord hebben. Al is het maar om te weten hoe het voelt als je trommelvliezen scheuren. Maar Angelako raakt zijn gekweel kwijt voor veel geld en zal dat blijven doen zolang er een publiek voor is. Dat het via allerlei kanalen ook onze strot wordt ingeduwd zullen we er voor de volle vijf seconden maar bijnemen. Veertig minuten was ons echt wel te lang.