Patterson & Eyre - Northlands

Esoteric Antenna

Zet de juiste twee mensen bij elkaar, en je krijgt soms artistieke duo’s waarvan de som groter is dan de individuele talenten. Godley & Creme was zo’n tweespan. In dezelfde adem mogen we nu ook Tony Patterson en Brendan Eyre noemen. Hun samenwerking ‘Northlands’ is een triomf van songsmederij, arrangementen en productie.

Soloartiest en componist Patterson is het best bekend als zanger van de toonaangevende Genesis tribute-band ReGenesis. Eyre vormde met Marc Atkinson de progband Riversea. Na het succes van Riversea’s debuut ‘Out Of An Ancient World’ besloten beiden de handen in elkaar te slaan. Ze startten een project dat hun gemeenschappelijke roots in de verf zou zetten.

De hoofdpersoon van ‘Northlands’ keert na vele jaren terug naar het noordoosten van Engeland. De geboortestreek die hij al die tijd in zijn hart droeg. Herinneringen aan verlies, hartzeer en de schoonheid van het landschap oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op hem uit. Maar hij vindt er industriële kaalslag, onvoltooid werk en hardnekkige demonen, die hij dringend ten grave moet dragen. Zijn terugkeer naar de ‘Northlands’ stond in de sterren geschreven.

Geen wonder dus dat Patterson en Eyre de sterren van de hemel zingen en spelen. Het is lang geleden dat we nog zo’n kippenvel voelden als in de epische opener Northbound. Vierentwintig minuten lang worden we ondergedompeld in een symfonische suite die uitblinkt in sfeer en sentiment. Een spaarzaam pianoakkoord zet de toon, waarna het duo een even rustige als dwingende verteltrant aanhoudt en de luisteraar meesleept in een roes. Zonder ook maar een spatje misplaatste pathos klimt het drama naar instrumentale hoogten.

Je kunt verwachten dat de kortere tracks volledig in de schaduw staan van hun grote broer. Maar het momentum van Northbound werkt door in pareltjes als A Picture in Time en Legacy. Natuurlijk helpen daarbij ook de bijdragen van gitarist Steve Hackett en zijn broer en fluitist John Hackett. Het werd een plaat met een cinematografische intensiteit en van een zeldzame klasse. Alan Parsons had ze wellicht graag op zijn palmares gehad.