Paus - Clarão

El Segel Del Primavera

Niet eenvoudig om de dynamiek van een podium over te brengen op een plaat. Vandaar ook dat er zo weinig goede liveplaten zijn. Laat staan dat je dat moet bewerkstelligen op een studioplaat. Paus deed met ‘Clarao’ een poging.

Het kan blijkbaar van alles betekenen. maar de best bij deze band passende vertaling van het Portugese woord Paus is "stokken". En daar zit wel iets in. Dat ondervonden wij eerder dit jaar ook op Eurosonic, waar de band een verschroeiend optreden gaf. Uiteraard waren wij benieuwd of ze dat spektakel zouden kunnen vertalen naar de groeven van een plaat.

Die stokken – meer specifiek drumsticks – waren daar namelijk bijzonder aanwezig. Dat kan ook haast niet anders als je met twee drummers werkt. En de bijhorende energie, die dan vrijkwam, was navenant. Bovendien wisten gitarist en bassist de hiaten mooi op te vullen.

Maar, zoals gezegd: optreden is één ding, een plaat is er een ander. Nochtans neemt ook hier de percussie de bovenhand, aangevuld met allerlei al dan niet elektronisch geweld. Dan gaat het specifiek over wilde baslijnen, hoog gestemde gitaren, spaarzame lyrics, samples en goed geplaatste synths.

Zet Paus muzikaal gerust ergens op de kruising van het vroege Battles en Caribou. Voor die laatste band is percussie even belangrijk en zij combineren dat met een funky, dansbare aanpak. Net als Paus dat doet in Ambiente De Trabalho bijvoorbeeld. Je kan er heerlijk op heen en weer wiegen, de bas is onderhuids aanwezig.

Het experiment van Battles is uiteraard ook bijzonder aanwezig. Alleen is de gitaar, al dan niet door allerlei synths en effectpedalen gejaagd, iets minder aanwezig. Wel wordt er gespeeld met stemmen zoals in Cume en ook elders worden teksten gedeclameerd, zonder dat ze ergens de indruk geven iets meer te zijn dan een deel van het geheel.

Maar die extra dimensie van een live concert ontbreekt toch enigszins, waardoor wij de indruk hebben meer van hetzelfde (zie de eerder genoemde groepen) te krijgen, zij het dan met Portugese teksten. Desondanks zal de liefhebber van funky experimenten zeker zijn gading vinden op dit album, dat, zoals het hoort, zijn geheimen maar na enkele luisterbeurten vrijgeeft.

Ongetwijfeld hadden we hier anders tegenaan gekeken als we de band niet al eens aan het werk gezien hadden. Misschien hadden we deze plaat dan niet eens een tweede luisterbeurt gegeven, wat dan ook weer zonde geweest zou zijn. Geniet dus vooral van deze plaat en vergeet zeker niet te gaan zien hoe Paus live de boel in vuur en vlam kan zetten.