Peaking Lights - Lucifer

Mexican Summer

Na ‘Imaginary Falcons’ en ‘936’ is ‘Lucifer’ de derde worp van het Amerikaanse koppel Peaking Lights. En nee, Aaron Coyes en Indra Dunis hebben geen satanische metalplaat gemaakt. ‘Lucifer’ bulkt als vanouds van de dubby baslijntjes, zweverige synths en bezwerende zangpartijen van Dunis.

Enkele maanden geleden al gooide Peaking Lights een eerste mixtape met gelijknamige titel te grabbel op het net, als voorproefje van de nieuwe plaat. Het werd snel duidelijk dat het duo uit hetzelfde vaatje zou tappen als bij hun voorgaande albums: dub, krautrock, elektronica en een voorliefde voor Duran Duran en consoorten. Er zouden nog vier van die mixtapes volgen, telkens volgens hetzelfde, beproefde recept.

En nu is er dus eindelijk een volwaardig album. Wat meteen opvalt: het klinkt allemaal wat opgewekter dan voorheen. De gewijzigde familiesituatie van Coyes en Dunis zal daar wel voor iets tussen zitten. ‘Beautiful Son’ is een heerlijke ode opgedragen aan hun eerste zoontje Mikko, met een twanggitaar als babysitter. Ook de eerste (nou ja) single ‘Lo Hi’ staat in het teken van zoonlief: zijn brabbeltaaltje wordt vakkundig gedrapeerd onder de naar Fleetwood Mac neigende synthlijn.

Opener ‘Moonrise’ teert dan weer op repetitieve, Afrikaans getinte klanken die smeken om een zwoele zomeravond. Het optimistische ‘Midnight (In The Valley Of Shadows)’ lonkt nadrukkelijk naar landgenoten High Places. En ‘Cosmic Tides’ is met voorsprong de meest dubby popsong die het duo ooit neerpende. Alleen een uitstekende toaster – en dan hebben we het niet over dat ding waar u ’s ochtends brood in ramt – ontbreekt nog.

Als we dan toch een beetje kritiek moeten leveren: enkel ‘Live Love’ werkt ons na verloop van tijd wat op de zenuwen. Misschien omdat het baslijntje nadrukkelijk leentjebuur speelt bij Dilingers ‘Cocaine In My Brain’. Of omdat we plots de neiging kregen om de uitslag van de laatste Keno-trekking te checken, dat kan ook. Soit, muggenziften moet af en toe ook eens kunnen.

“To us this record is about play and playfulness, unconditional love, rhythms and pulses, creation and vibration.”, stelt Aaron Coyes van Peaking Lights. Daar kunnen wij ons volledig in vinden.