Pennywise - All Or Nothing

Epitaph Records

Schuif die stoelen aan de kant en zet je schrap. Het is tijd voor een heuse moshpit. Na vier jaar schotelt Pennywise ons een nieuwe plaat voor. ‘All Or Nothing’ kondigt een nieuw tijdperk aan voor de punkers uit Californië. Het is de eerste grote test voor Zoltán “Zoli” Téglás die zanger Jim Lindberg vervangt sinds 2009.

Met Jim Lindberg verdwijnt ook de herkenbare stijl (zie Bro Hymne of Fuck Authority) van Pennywise. De volwassen stem van Téglás (bekend van Ignite) brengt de groep van tiener skate-punk naar het serieuzere werk. Gelukkig, want groepen die in het verleden blijven steken, geven toch een vreemde aanblik (kuch – Blink-182 – kuch).

Dat die transformatie met glans wordt doorstaan, bewijst de opener, titelsong All Or Nothing. In een serieus tempo wordt de punkgedachte verspreid. Bradbury (bassist) en Dragge (gitaar) leggen er stevig de pees op. Zonder veel moeite schikt Zoli zijn stem naar de geroutineerde groep.

De beste tekstschrijvers zijn ze echter niet. Die punkgedachte mag echt wel specialer verwoord worden.  Revolution of Let Us Hear Your Voice kon evengoed door een puberende tiener geschreven worden. Die laatste heeft trouwens veel weg van een flauwe Rise Against-song. Zoli lijkt zijn Pennywise-stem te zoeken en maakt een omweggetje via Tim Mcllrath (zanger van Rise Against).

De nummers zijn in elk geval proper afgewerkt met een passie die we misten sinds hun gouden tijdperk van ‘Full Circle’. Dit danken ze duidelijk aan de positieve impuls van de nieuwe zanger. Hoewel het begin van We Have It All op een stukje uit The Lion King lijkt, doet het toch ons hart sneller slaan. En als de gitaren losbarsten in Tomorrow schieten onze vuisten spontaan de lucht in.

‘All Or Nothing’ is in elk geval een van hun betere platen sinds ‘Full Circle’. We krijgen een volwassen album, waarmee ze zich echter niet meer kunnen onderscheiden van andere punkbands. Alles klinkt degelijk, maar ook hetzelfde. Pennywise zoekt een nieuwe sound, maar vond die voorlopig nog niet en daardoor blijven we helaas op onze honger zitten.