Perfect Pussy - Say Yes To Love

Captured Tracks Records

Als je Perfect Pussy ingeeft in Google kom je als beetje muziekliefhebber toch terecht bij de website van de band in kwestie. Wat de afbeeldingen daarentegen als resultaat geven, behoeft niet echt een tekeningetje. Het lijkt wel of ze het met opzet hebben gedaan. Want heel deze plaat lijkt wel over communicatie te gaan. En dan vooral: over wat er allemaal mis kan gaan met communicatie.

In de VS hebben ze alvast voor een hype gezorgd. Of het aan deze kant van de oceaan ook zo storm zal lopen, lijkt ons twijfelachtig. Al verwachten wij dat The Shelter van Pukkelpop dit jaar behoorlijk goed gevuld zal zijn als dit vijftal zijn ding komt doen. En hoewel wij het niet graag toegeven, lijkt de hype deze keer terecht. Al is niet iedereen het daarmee eens.

Om terug te komen op het thema communicatie: dat begint al meteen met de hoes. Op het kartonnen omhulseltje van de jewel case staat enkel het logo van de band afgedrukt en achteraan vind je de titels van de nummers terug. Maar als je dat omhulsel weglaat, blijf je over met een hagelwitte cd, waar aan geen enkele kant ook maar iets staat vermeld. Op de cd staat wel de titel en de teksten staan ook afgedrukt in het boekje.

Niet dat je daar echt veel aan hebt, want je verstaat geen ene moer van wat Meredith Graves in de microfoon brult, maar het past wel mooi (!!) bij de muziek, die kerft en snijdt. Er zit ook meteen heel wat – en dat mag u gerust letterlijk nemen – ruis op de lijn. Maar als de groep dan uit de kooien wordt gelaten, gaat een nummer als opener Driver er vlotjes in.

Opvallend bij zowat alle nummers is dat de feedback – als het dat al is – gewoon deel uitmaakt van het nummer, waardoor je voortdurend allerlei vreemde geluiden door je hoofdtelefoon hoort spoken, die niet bij het nummer lijken te passen, maar toch niet storen. Ze zorgen zelfs voor een extra dimensie.

Als luisteraar word je voortdurend op de verkeerde voet gezet. Als titel voor het achtste nummer nemen ze VII. En dan hebben we het nog niet eens over een nummer als Advance Upon The Real  dat voor zowat vier vijfde bestaat uit ruis en wat vage achtergrondgeluidjes. De hele tijd zit je je dan af te vragen wat er nu weer komt. En wanneer. Communicatie, zei u?

‘Say Yes To Love’ is een vage, vurige vlek eczeem van een half uur, die je verbijsterd achterlaat. De eerste keer lig je ermee overhoop. En daarna sijpelt de plaat stilaan door tot in al je poriën. Onze persoonlijke favoriet is het iets rustigere Dig, dat altijd hardnekkig aan de ribben blijft kleven. Als Perfect Pussy op Pukkelpop speelt, weet u in elk geval waar u ons vinden kan.

En o ja, sappig detail: voor de vinylversie verzamelde zangeres Meredith Graves menstruatiebloed dat door de platenmaatschappij mee in de groeven werd geperst. Smakelijk nog.