Pete - The Power Of Almost Nothing

Fandango Music

Exact zeven jaar geleden kwam ‘I Am Wilson’ uit, de debuutplaat van Pete. Nu presenteert de singer-songwriter een opvolger.

Piet Vastenavondt groeide op net buiten de stadsmuren van Leuven, in een tijd waarin zingen in het kerkkoor je nog een stempeltje opleverde op de spaarkaart voor een trip naar Averbode. Hij ging naar eigen zeggen slapen met Jimi Hendrix en The Beatles en ontwaakte met Charles Aznavour en Glenn Miller, maar Pete's muziek klinkt alsof hij in de sixties en seventies rondhing in Laurel Canyon samen met Neil Young, Harry Nilsson en Crosby, Stills en Nash.

Met de release van de single Lonely Train hield hij halt bij ons station en wij sprongen gezwind aan boord. Wat een heerlijke, tijdloze single was dat! Daar konden Fleet Foxes en The Civil Wars een puntje aan zuigen. We voelden in de kristalheldere stem van deze singer-songwriter de pijn van de man die verlaten was door zijn geliefde en op een trein over de open vlakten van de States denderde zonder bestemming.

De meeste nummers van ‘The Power Of Almost Nothing’ zijn onder te brengen in de rayon van de rustige Americana, al is Slow Down een pak potiger dan de opener en zit er tussen al de bespiegelingen en overpeinzingen ook af en toe wat humor. In Allison bijvoorbeeld brengt hij een dame ten tonele die duidelijk op het liefdespad is, maar die even kordaat wandelen wordt gestuurd. Hier klinkt Pete zo harteloos dat het hilarisch wordt. Waren we zelf maar even immuun voor het vrouwelijk schoon!

Op diezelfde track komen er trouwens een paar gasten meespelen (zang, akoestische gitaar) en vaste kompaan Dirk Lekenne (elektrische bariton en slidegitaar, bas, toetsen en percussie).Rik Volkaerts komt hier drummen en Luk de Graaff neemt even de bas over van Lekenne. Ook op het tedere Falling speelt een opvallende gast mee. Mike Douchette strooit wat extra melancholie over deze liefdesballade met zijn pedalsteel. Hij geeft deze tegelplakker, waarin ook wat strijkers opduiken, nog wat extra Americanagevoel mee.

Dit album weerspiegelt Pete’s zoektocht naar gelijkgestemde en gelijkgezielde mensen. Hij wil een gevoel van samenhorigheid creëren in een tijd van isolement en slaagt daar wonderwel in. Dit is de perfecte plaat voor een winterse avond. Laat het haardvuur maar knetteren met deze tijdloze plaat vol wondermooie melodieën als soundtrack.