Peter Kernel - Thrill Addict
On The Camper Records
Achter Peter Kernel schuilt het Canadees-Zwitserse duo Barbara Lehnhoff en Aris Bassetti. Zij ontmoetten elkaar tijdens hun studies visuele communicatie en design in Lugano. Kenmerkend is het gegeven dat beiden elkaar eerst niet konden uitstaan om dan iets later hartstochtelijk verliefd op elkaar en elkaars werk te worden, hetgeen uitmondde in de band Peter Kernel. Met debuut ‘Thrill Addict’ brengt het duo erg chaotische en weerbarstige indiepunk met als centraal thema de keuzes in het leven, de risico’s en de gevolge
Opener Ecstasy klinkt nog minder opwindend dan de titel doet vermoeden. De combinatie van zeer korte, chaotische laagjes feedback en primitieve basmelodieën klinkt eerst nog als een wat makke en luie Pixies, zeker als de zanglijnen van Lehnhoff ook nog eens die van Kim Deal nabootsen.
Met het prikkelend verslavende High Fever vindt het duo wel meteen de aandacht van de luisteraar. Stevige akoestische drumroffels, de vast door koorts opgejaagde zang van Lehnhoff en de verslavend minimale, maar bijzonder melodieuze gitaarlijnen van Bassiti werken toe naar een climax die ook onconventionele achtergrondgeluiden laat horen.
Op zijn best is de band als ze erg geïnspireerde en bijzondere gedreven nummers laat horen. Zoals in Leaving For The Moon of It’s Gonna Be Great, die zonder blozen de competitie met het betere werk van The Notwist of Pinback aankunnen. Beide nummers laten horen dat er zeker nog groeimarge is voor de erg jonge en prille band. Op het album krijgt het duo versterking van Ema Matis, die het drumwerk voor haar rekening neemt. De kern van de band zit nochtans in de interactie tussen de minimale gitaarmelodieen van Bassiti en de eenvoudige, maar bijzonder effectieve baslijnen van Lehnhoff.
De band is niet tevreden met de middelmaat, zo blijkt uit het nogal ironisch getitelde You’re Flawless. Er schuilt erg veel kracht en melodie in de nummers waardoor ze al gauw in de hersenpan blijven haken. Toch zoeken ze regelmatig de weg naar experimenteler werk, zoals de naar noisedrone neigende Supernatural Powers dat wel iets weg heeft van Sonic Youth.
Tijdens Your Party Sucks , Keep It Slow en They Stole The Sun ligt het tempo weliswaar wat lager, maar toch blijven de nummers omwille van de soms onverwachte invalshoeken en melodieën ook bij meerdere speelbeurten interessant.
Er zijn ook woestere passages, zoals in I Kinda Like It dat halvelings knipoogt naar The Kills, een band waar Peter Kernel wel meer overeenkomsten mee heeft. Het nummer toont ook aan dat de band ook live ongetwijfeld een en ander in petto heeft. Met het donkere en loom sudderende Tears Don’t Fall In Space zet het veelbelovende duo Bassiti en Lehnhoff een punt achter deze erg verslavende en bijzonder geslaagde ‘Thrill Addict’.