Peter Piek - Cut Out The Dying Stuff

Solid State Records

Het mag duidelijk zijn: Peter Piechaczyk uit Chemnitz (voorheen Karl-Marx-Stadt) kreeg geen advies bij de keuze van zijn nom de plume anders had die niet geklonken als een Suske en Wiske-album. De schrijver / schilder / singer-songwriter is met deze plaat al aan zijn derde toe en naar het schijnt is hij vooral in het verre oosten populair. Met de twaalf liedjes op dit album doet hij een gooi naar de sympathie van de fans van Passenger.

Cut Out The Dying Stuff



Het duurde zes nummers eer wij door hadden dat Peter Piek wel degelijk een man was, zo licht klinkt zijn stem. Het is enkel omdat hij in de zesde track (Green) assistentie krijgt van de Deense Nanna Schannong dat er een lichtje ging knipperen en we de ons onbekende Piek eens googleden.

Daarvoor dachten we te maken hebben met een Duitse zangeres met een warme alt die liedjes bracht, licht als een zomerbriesje. De opener Girona bijvoorbeeld is zo’n charmant, kabbelend, lichtgewicht nummertje dat je zoetjes in de plaat leidt. En het titelnummer mag dan wel dobberen op een iets zwaardere basbeat, het blijft allemaal heel lieflijk.

Volgens de promo klinkt de single Left Room als de beste song, die Liam Gallagher nooit schreef, maar dat is (uiteraard) te veel eer. Slecht is het zeker niet . De piano is een goede compagnon voor Pieks stem en de tekst vertelt een goed verhaal. En naast het in het Duits gezongen Analyse klinkt het zelfs fantastisch, maar omdat het allemaal zo luchtig is, worden wij nooit omver geblazen.

De man wil blijkbaar echt charmeren. Voor zijn Chinese fans is er de song 天黑黑 (Ti O O), gelukkig is die wel in het Engels, maar trop is te, zelfs in charme en vriendelijkheid. Er is zelfs een woord voor: klef. We weten wel dat het schrijven van positieve nummers moeilijker is dan trieste, maar een overdosis Prozac, zelfs in muzikale vorm, is niet goed.

En dat kleffe gevoel krijgen we niet meer afgeschud. Zelfs niet met het iets gespierdere Painting A Line en het knap opgebouwde Is This The End. Al willen we gerust toegeven dat Live Forever de potentie heeft heel wat zieltjes te winnen. En als dat niet lukt, is er nog Leave Me Alone? dat fans van Passenger zeker zal overtuigen.

Wij waren niet ondersteboven van deze plaat. Niet dat we iets hebben tegen mannen die klinken als vrouwen of vice versa - Rhye vinden we geweldig - maar Piek sneed duidelijk te veel donkerte weg naar onze smaak. Maar misschien hebt u er wel nood aan.

7 juni 2014
Marc Alenus