Pharlee - Pharlee

Tee Pee Records

Pharlee

Goed een jaar nadat het Amerikaanse vijftal Pharlee zijn podiumdebuut in Europa (op Roadburn) mocht maken, ligt nu hun debuutalbum 'Pharlee' in de rekken. 

Debuteren op Roadburn daar droomt iedere band wel van, maar de bandleden van Pharlee zijn niet de minste, gitarist Figgy speelt ook in Harsh Toke, bassist Dylan Donovan speelt bij Sacri Monti en drummer Zachary Oakley speelt bij Joy en Volcano. Aangevuld met Garrett Lekas op orgel en zangeres Macarena Rivera vormen zij Pharlee. En aangezien er vorig jaar op Roadburn een zogenaamde San Diego takeover was met onder andere Earthless, Harsh Toke, Joy en Sacre Monti, was het maar een kleine moeite om Pharlee op het podium te krijgen. 

De reacties op hun optreden waren lovend, en het was dan ook uitkijken naar het debuutalbum van de band dat er nu net is met een nieuwe Roadburn editie in het verschiet. Vanop de hoes worden we aangekeken door een hele reeks Macarena Rivera's, en het wordt vanaf de opener Ethereal Woman duidelijk waarom de hoes is zoals ze is, hoeveel sterren de muzikanten ook bij hun andere werkgevers hebben behaald, het is vooral de stem van zangeres Macarena die de aandacht naar zich trekt. Als een wilde mix tussen Janis Joplin en Tina Turner zingt en schreeuwt de jongedame zich een weg door het muzikale geweld. 

Want laten we wel wezen, deze band weet perfect hoe ze een psychedelische rock groove moet neerzetten, netjes afgelijnd door de orgelpartijen van Garrett Lekas, die gedurende het gehele album een haat-liefde verhouding meent te hebben met de gitaar van Figgy. Zoals bijvoorbeeld in het muzikale deel van Creeping, muzikaal een mix Budgie en de hele oude blues ZZ top.

Er staat veel lekkers voor de fans van eerder genoemde bands op dit album maar onze favoriet is toch Warning, dat ingetogen akoestisch Oosters begint, om halverwege volledig te ontploffen, en dan driekwart nummer nog eens een versnelling hoger te schakelen, de zangeres laat haar band even de ruimte en die stellen, rasmuzikanten zijnde, niet teleur. 

In Going Down, mag Macarena op haar beurt haar stembereik eens laten horen, grommen zingen, schreeuwen het verloopt allemaal even vlot. Zonde dat het refrein zo voorspelbaar is. 

Fans van het betere San Diego-materiaal moeten niet twijfelen en dit album gewoon in huis halen, de twijfelaars raden we aan het album een luisterbeurt te geven, je zal niet teleurgesteld zijn, iedere draaibeurt groeit dit album nog. En ja, we horen de Roadburn bezoekers al zeggen: " ja, maar die live performance van vorig jaar die gaan ze nooit op het album krijgen", en ja dat klopt wel, maar de energie die in dit album zit, komt kortbij en is de perfecte samenvatting van hoe goed het wel was.

16 april 2019
Bert Gysemans