Pharmakon - Bestial Burden
Sacred Bones Records
Het begrip “Field recordings” krijgt in handen van Pharmakon een heel andere betekenis. Zij gaat namelijk niet voor de bloemetjes en de bijtjes, maar voor de meer zieke kant van het leven. En neem dat gerust letterlijk.
Ze stond op het punt om naar Europa te vertrekken voor een tournee toen de dokters daar plotseling anders over beslisten. In plaats van op podia en in een tourbus werd Margaret Chardiet, de naam achter het project, veroordeeld tot drie weken in een ziekenhuisbed. Plotseling werd ze geconfronteerd met de kwetsbaarheid van haar lichaam en de “steeds breder wordende kloof tussen haar fysieke en mentale zelf”. En dat vertaalde zich in ‘Bestial Burden’, een bijzonder harde plaat met twee voeten in de vaak echt pijnlijke werkelijkheid.
Verwacht in elk geval niet zoiets als songs. Wat dan wel een mogelijke omschrijving is voor wat Pharmakon op plaat heeft gezet? Goede vraag. Brokken industrial, noise, geïnjecteerd met impressies en wat wij vermoeden dat dus die field recordings zijn. Vacuum is al meteen bijzonder “in your face”. Je hoort de artieste (of daar gaan we toch vanuit) geleidelijk aan meer naar adem zoeken, hetgeen wordt aangezwengeld door een eentonig, steeds aanzwellend geluid. Als luisteraar heb je meteen door dat er iets niet pluis is, waardoor een ongemakkelijk gevoel je overvalt.
Intent Or Instinct is al even rauw. Chardiet krijst zich een weg doorheen dreigende drums, geflankeerd door eentonige, metalen krassen en allerlei ruis. De onheilspellende basdrum wordt doorgetrokken in Body Betrays Itself. De teksten zijn zo goed als onverstaanbaar, maar wanhoop stijgt erop uit als stinkende walmen uit een rottend moeras.
Naar verluidt kwam Chardiet op een kamer te liggen samen met een stervende man. Dat lijkt ze te willen illustreren met Primitive Struggle, waar de sfeer nog verder verkilt, terwijl je de man voortdurend hoort hoesten. En steeds is er die achtergrond van drums en vuilbruine elektronica met een hoge toon als rode draad. De overlevingsdrang brengt ons terug op het niveau dat we eigenlijk toch ook maar dieren zijn, iets wat met Bestial Burden nog verder onderstreept wordt.
De laatste keer dat wij zo van de kaart waren van een plaat was toen we ‘A New Form Of Beauty’, het vierdelige luik van Virgin Prunes op de platenspeler legden en aan de grond genageld werden. De platenboer had ons nochtans gewaarschuwd. Maar dit is toch nog van een andere aard. Zelden zo met de neus op de feiten gedrukt geweest als door deze plaat. De man met de zeis staat achter elke hoek. En Pharmakon kon dat op geen beter manier op muziek (?) zetten. Check dit zeker uit op Spotify.