Phil Odgers - The Godforsaken Voyage

Vinyl Records

Deze recensie werd geschreven in volle Vlaamse wielerweek met zijn eigen tragiek, zijn eigen winnaars en verliezers, zijn eigen vocabularium waarin de coureurs in een chasse patate heel even à bloc geraakten voorbij het vals plat van een of andere Vlaamse bult. De gedachte aan zo’n vals plat kwam spontaan op bij de eerste beluistering van ‘The Godforsaken Voyage’ van Phil Odgers. Het is een debuut, maar wel een vals.

Phil Odgers is al enkele decennia actief – wat zeg ik, de dragende pijler ! – van het Britse folkpunkcollectief The Men They Couldn’t Hang, een on-and-off-ensemble dat steeds goed bezig bleef, nooit Himalaya-toppen bereikte in hun werk en elkaar steeds genoeg ruimte liet om een solo-stapje in de wereld te zetten. ‘The Godforsaken Voyage ‘is zo’n stap van Phil Odgers. Officieel zijn solo-debuut maar in feite een zoveelste muzikaal avontuur. Vandaar de bedenking in de inleiding.

Het solo-project van Odgers werd volop ondersteund door zijn bandgenoten. Het punkgehalte is ondertussen flink teruggeschroefd en de folk is aangevuld – of mogen wij hier de term "verrijkt" bezigen ? – met een Keltisch sausje en een countryviooltje.

Qua thematiek is het “very old England”, toen de mijnen de levens van de workers bepaalden en ook wel  kraakten. Dusty Fields krijgt dezelfde uitbuitingsthematiek maar dan overgezet naar het platteland. Niettemin is er in die harde wereld nog plaats voor eenvoudige en pure liefde : Coming Home is een rustig gezongen, doorleefde lovesong in de beste folktraditie.

De obligate covers zijn met zorg gekozen en prachtig geïnterpreteerd. Vooral Through The Morning, Through The Night van de flink onderschatte Gene Clark is een waar kippenvelmoment, al was het maar omwille van de heerlijke duetzang met Eliza Carthy, een van de prachtigste stemmen uit de Angelsaksische folkscene.

Van bij de eerste klanken valt de warme stem van Odgers op: het knetterend haardvuur, de volle ales net voor the last call, de druilerige regen of de mistige velden schuiven zo met haast elke song binnen. Een song als Emotional Wreck bijvoorbeeld, een ballade waar je de langste winter, om niet te zeggen een heel leven, mee doorkomt.

Het jaar is nog vroeg, moet eigenlijk nog in gang schieten maar wat ons betreft is ‘The Godforsaken Voyage’ reeds een  onverwacht en vroeg hoogtepunt. Ze zullen vroeg moeten opstaan, dit jaar, om Phil Odgers nog uit de wielen te rijden!