Piet Dierickx - I

ConSouling Sounds

Als je jarenlang drummer bent van onder meer Soulwax of Drums Are For Parades, heb je een aardig stukje internationale muzieksector ontmoet. En dat zo’n leven aan de basis van diverse bands niet volledig het eigen muzikale ei doet uitbroeden, is ook te begrijpen. Daarom zit Piet Dierickx al een jaar of twee te peinzen op dit muzikaal verhaal, dat hij zelf omschrijft als een “soundtrack van het alledaagse leven”.

Beste Piet Dierickx. Als deze muziek een weerspiegeling is van je alledaagse leven, kunnen we dat moeilijk “alledaags” noemen. Want wat een monsterproject is dit!?! De ontastbaarheid zelve. Intrigerend, overweldigend en vooral ontzettend veelzijdig, op een uniek kruispunt van ambient, filmmuziek, doom, fantoom en neoklassiek. En ook weer compleet niet.

Drill, ruis, overstuur, geronk. Knip, plak, veeg weg en schuif in. Vanaf de eerste minuten is al duidelijk dat dit een evenwichtsoefening is waarin pianotoetsen, (opvallend vage) drums, gitaardrones, geluidssamples en effectbewerking elkaar voortdurend uitdagen. Niet overhaast, maar met het nodige geduld en respect voor elkaar. Het contrast tussen melancholische pianotoetsen en kille, industriële soundscapes? Check. Het vaag aftasten van geluid in mistflarden en minimale tonen, doorbroken door een bel, kraak of tokkel? Check. Een overheersende roes waardoor op de achtergrond techno, metal of industrial weerklinkt, maar z vervaagd dat toch een gevoel van ambient overheerst? Check.

Kan u nog ergens volgen? Wij al lang niet meer. Feit is dat elk van de acht tracks niet enkel volledig anders van karakter zijn, maar op hun eigen vijf of zes minuten ook nog eens draaien als de wind en de luisteraar volledig op een ander been kunnen zetten. En toch zit er een mooie totaalbeweging in “I”, die na de eerste momenten van verwondering verglijdt in minimalistische sfeerdromen om te eindigen in grandeur en bombast. Enkel de vrij korte, laatste track is een soort van losstaand nawoord dat balanceert tussen ruis en melodie.

Mogen we het nog even hebben over het donkere artwork met afbeeldingen van opgezette dieren of een erg expressief horrorgelaat van de Meester zelve? Als er zoiets zou bestaan als “visuele muziek”, dan moet het dit wel zijn. De weerspiegeling van een intrigerende, donkere wereld. Beste Piet, wij zijn gewoonweg verslaafd!