Pillowtalk - Je Ne Sais Quoi

Wolf + Lamb

Chicago mag dan de geboorteplek van house music zijn, San Francisco heeft nooit moeten onderdoen als levendige clubstad. Met een nog steeds uitgebreide house scene en alle mogelijke hedendaagse variaties daarop is het geen wonder dat Pillowtalk net daar tot leven komt. Dat warme grooves hen in het bloed zitten is te horen op hun eerste album ‘Je Ne Sais Quoi’. Wij doen een poging om het beter te definiëren.

Het trio, bestaande uit Ryan Williams, Michael Tello en vocalist Samuel Doyle, begon drie jaar geleden aan zijn muzikale parcours. Met een eerste single op het befaamde New Yorkse label Wolf + Lamb, waar ook Nicolas Jaar zijn eerste stappen zette en Soul Clap kind aan huis is, kregen ze al meteen veel aandacht. Drie jaar en enkele singles, ep’s en remixes later ligt er een album voor onze neus waar we alles behalve vies van zijn.

Het nummer dat ons het snelst naar het midden van de dansvloer trekt is If I Try. Met een tekst die ze leenden van The Zombies’ The Way I Feel Inside, maar vooral ook met een heerlijke baslijn en zingende synths is dit zonder meer clubbing-materie. Lullaby en Homesick hadden dan weer nummers van Hot Chip kunnen zijn. Een feestelijke 4/4 beat wordt gecombineerd met lichtjes melancholieke vocalen en elektronica. Dit wordt zonder meer dromerig dansen vanavond.

De grondlaag van ‘Je Ne Sais Quoi’ mag dan vooral een vette house groove hebben, het drietal kijkt graag over de genregrenzen heen. Dat maakt van de plaat een heel divers schijfje. Op We All Have Rhythm tonen ze dat ze sexy popmuziek aankunnen. Rhodes, piano en een basgitaar geven de lentefrisse song extra warmte en diepte. In Devil’s Run wordt er zelfs nog de gitaar van Tone Of Arcs Derrick Boyd, tegenaan gesmeten. Catchy spul dat voor de nodige vibraties zorgt.

Aanraders zijn ook het met funk/hip hop doorbloede Slim’s Night Out, het aan Moodymann schatplichtige The Night I Met Luther en het soulvolle en hyperactieve 4 Walls. De te korte boogiefunksong LA To The Bay had dan weer voor onze eigenste Delv!s gezongen kunnen worden. De akoestische versie van The Outcast dat ze eerder met DJ Tennis uitbrachten is een mooie uitsmijter.

Fijn plaatje dat ongetwijfeld de zomer overleeft in onze cd speler.