Pink Mountaintops - Get Back

Jagjaguwar

Met een debuutalbum dat destijds nauwelijks werd opgemerkt en met matig tot goede opvolgers ‘Axis of Evol’ en ‘Outside Love’ onder de arm, ging het de voorbije tien jaar maar op en neer voor Stephen McBean van Pink Mountaintops. De vraag is of de Canadese rockers na vijf jaar afwezigheid blijven trappelen zijn of vooruitgang geboekt hebben met ‘Get Back’.

McBean komt al meteen op stoom op opener Ambulance City. Enkele obscure keyboards trappen samen met de solide drums de song op gang, al snel gevolgd door het betere gitaarwerk van McBean. Het nummer mondt al gauw uit in een dampende meeschreeuwer.

Nummer twee op de plaat, The Second Summer Of Love, klinkt tekstueel vrij nostalgisch en vormt een goede aanvulling voor de voorganger op het album. Je hoort de scheurende punkgitaren van The Clash en even stevige drums, die samen met de bas een kloek geheel vormen. Toch zijn is de tekst “1987 / the second summer of love” niet onmiddellijk overtuigend, noch erg origineel om twee minuten volhardend te tieren terwijl de song muzikaal niet echt veel nieuwe ingevingen krijgt.

McBean gaat verder op zijn elan met songs als Wheels of Sell Your Soul, die op sommige momenten wel meer doorgedreven zijn, maar ons niet meteen van de stoel blazen. De gehele a-side klinkt trouwens over het algemeen lichtjes tegenvallend – alleen McBeans razende gitaar is een lichtpunt. Voor de rest vallen er weinig hoogtepunten te noteren.

Single North Hollywood Microwaves moet de opvallendste track van het album zijn. Een zoemende saxofoon weerklinkt de hele song door en samen met enkele stuwende gitaarakkoorden en dito drums weet de song al snel te bekoren. Zodra Annie Hardy van Giant Drag haar mond opentrekt en rapt over geslachtsgemeenschap met een beer, zijn we verre van geschoffeerd, maar integendeel aangenaam verrast door het geslaagde totaalplaatje.

Sixteen en New Teenage Mutilation klinken zelfs wat als een fuzzy, sleazy, ondersteboven gehaalde song van  de (voor)laatste Deerhunter, iets dat ons meer dan behaagt. De instrumentatie is dezelfde als op de andere nummers, maar het gebruik ervan is verfijnder en meer to the point. Op Shakedown herkennen we zelfs een beetje Bowie in de stem van McBean.

‘Get Back’ lijkt wel een plaat met twee gezichten te zijn. Aan u om te kiezen of u het totaalpakket overweegt of dat eerder afwijst. Voor ons is ‘Get Back’ geslaagd, maar wel met de hakken over de sloot.

Het Canadees collectief staat op 6 juni in DOK Gent, op vrijdag 20 juni op Fête de la Musique in Charleroi en daags nadien op het Best Kept Secret Festival in Hilvarenbeek.