Pip Blom - Boat

Heavenly Recordings

De voorbije jaren schoten overal ter wereld jonge vrouwelijke gitaristen uit de grond, zo leek het wel, enkel de lage landen bleven braak liggen… tot Pip Blom.

Zo’n drie jaar geleden was daar plots Pip Blom, een zangeres/ gitariste, maar tegelijk ook een band. Met een geluid dat ergens tussen Speedy Ortiz en Courtney Barnett in lag, wist de jonge Amsterdamse meteen niet alleen in eigen land, maar ook in het buitenland de pennen in beweging en de handen op elkaar te krijgen.

De gelijknamige band ontstond al vrij snel. Met broer Tender Blom (gitaar en backings), Dareck Mercks (bas) en Gini Cameron (drums) rond zich toerde Pip Blom Europa en zelfs de wereld rond en twee ep’s deden de buzz alleen maar aanzwellen.

Nu is er een eerste album en ook nu weer halen bladen en blogs als The Skinny, Mojo en Uncut de superlatieven boven. Dat de plaat zoveel internationale belangstelling oogst, is wellicht ook te wijten dat ze uitkomt bij het Engelse label Heavenly Recordings. Ongewoon voor een band uit de Lage Landen, maar dat was het parcours van Pip Blom sowieso al.

De band speelde al voorprogramma’s van The Breeders, Franz Ferdinand en Garbage en onlangs raakte bekend dat Pip Blom ook op Glastonbury mag spelen. Niet slecht voor een nog altijd maar tweeëntwintigjarige zonder album uit die eigenlijk niets anders doet dan de indierockerfenis van eind jaren tachtig reanimeren.

De retestrakke opener Daddy Issues kan je al kennen van de singleversie, ook al werd die hier op de radio nog niet opgepikt. Onterecht, want dit is een heerlijke popmelodie met scherpe kantjes zoals Kurt Cobain die zo graag wou schrijven. Niet dat dit grung is, verre van, maar er ligt ondanks het meerstemmige refrein en de heerlijk hobbelende bas toch iets ruws over deze track.

En dat geldt voor heel de plaat. Telkens weer zit er ergens een melodie in die je aandacht trekt, maar even zo vaak wordt die melodie uiteen gereten door een onverwachte hook, een euforische uitbarsting of chaotisch tegen elkaar schurende gitaren.

Don’t Make It Difficult zo heet de tweede track en dat lijkt de toverformule van Pip Blom in een notendop. Alles klinkt ongelooflijk simpel en toch word je telkens weer verrast. Hier is dat door spookachtige achtergrondstemmen, in het druilerige Say It  is dat een refrein dat plots als een zonnestraal door de wolken primt en in Tinfoil is dat een roestige gitaarriff die zich door de vervormde zang van Pip boort.

In Bedhead klinkt ze dan weer als het meisje dat ze is en blinken de gitaren als parelmoer op het strand waar haar boot aanmeerde en in Ruby, de tweede single uit de plaat, is ze de coolste chick in town, net als in Set Of Stairs, maar in Aha duiken de spookachtige stemmetjes weer op die voor een prettig onbehagen zorgen.

Zijn synths je ding, laat dan de ‘Boat’ van Pip Blom rustig voorbijvaren. Hou je van gitaren, dan is ons devies: enteren!