Pissed Jeans - Honeys

Sub Pop Records

Dan denk je dat je een debuut van het zoveelste punkgroepje in handen krijgt, en dan blijk je er glad naast te zitten. Want Pissed Jeans heeft blijkbaar al drie platen op zijn conto. En voor ons is ‘Honeys’ meer dan voldoende aanleiding om ook die andere op te duikelen.

Een basgitaar die klinkt alsof ze zo uit de stadsriolen komt, een gitaar waar, als je goed luistert, je de botschilfers door hoort kraken en een zanger die declameert wat hem zo allemaal dwars zit. Zo hebben wij onze hardcore graag.

Zeker als het op één of andere manier toch ook nog altijd melodisch blijft. Neem nu Vain In Costume. Daar kan je jezelf met gemak in verliezen. Heel anders dan bijvoorbeeld het daarop volgende You’re Different (In Person), waarvoor drummer Sean McGuiness met opzet afwijkt van welke standard dan ook. Het bewijst meteen dat Pissed Jeans niet wil dat de riolen van hun creativiteit verstopt raken door eentonigheid.

Af en toe ontkom je niet aan flashbacks naar een band als NoMeansNo. En opener Bathroom Laughter bracht bij ons een nummer als Can God Fill Teeth van Lard in herinnering, alleen maar omdat zanger Matt Korvette daarin blijkbaar ook levend gevild wordt. Al zou het ook kunnen dat hij met beide handen in de microgolf wordt gedrukt.

Cafeteria Food heeft iets gevoelloos. Korvette maakt zich vrolijk over het feit dat project managers en “big time brokers” waarschijnlijk het loodje gaan leggen, gezien het feit dat ze zich beperken tot eerder ongezond voedsel. En dat geheel wordt eerder neutraal afgeleverd. Maar dat belet niet dat het nummer toch voortdurend je zenuwuiteinden blijft prikkelen.

Trouwens, vreest niet, o dappere punk, want in songs als Cat House en het schitterende Health Plan viert de rauwe rock hoogtij. In die laatste track legt Korvette in twee minuten uit hoe hij dezer dagen van griepepidemies overleeft (“I stay away from doctors”). Of hoe het leven simpel kan zijn. Maar hij brengt het wel met voldoende overtuiging om je eigen dokterbezoek tot een minimum te herleiden.

Waar ‘Honeys’ je aanvankelijk om wat inleving vraagt, raak je op den duur volledig verslaafd aan deze plaat, die al een tijdje niet weg te branden is uit onze cd-speler. En nu maar hopen dat ze ook nog langskomen dit jaar. Wat dachten jullie van Dour, heren?