Pony Pony Run Run - Pony Pony Run Run

3ème Bureau

Pony Pony Run Run maakt hapklare popsongs.  De plaat staat bol van schaamteloze, vreugdevolle melodietjes. In de eerste nummers kunnen ze ons daarmee wel bekoren. Just A Song vormt met zijn mooie opbouw een goed begin van de plaat. Time To Reveal nestelt zich gemakkelijk in je hoofd en daar hebben we geen problemen mee. Het is een waardige song met een stevige basis.

Maar dan zakt het album naar een lager niveau. Wat volgt is een resem inspiratieloze nummers die stuk voor stuk op elkaar lijken. Pony Pony Run Run lijkt hopeloos op zoek te zijn naar een nieuwe hit van het genre van voorganger Hey You. Maar die zoektocht levert alleen flauwe afkooksels op.

Het trio gebruikt hun instrumenten uitsluitend om de zang  te ondersteunen, maar de stem van Gaëtan blijft op de vlakte en scheert geen hoge toppen. Hij blijft steeds binnen een bereik van twee octaven. Bijgevolg is dit een saai, flauw en eentonig album, waarin creativiteit ruimschoots ontbreekt. Blijkbaar hebben ze het verlies van twee muzikanten toch niet kunnen opvangen.

Met Eternally flakkert de hoop weer even op. Het is een oorwurm van jewelste die zo klaar is om grijs gedraaid te worden op de radio. Maar toch is ook dit niet goed genoeg om de plaat te redden. Misschien hebben hun jaren aan de kunstacademie ervoor gezorgd dat hun muziek te afgelijnd en gepolijst is. Het trio drukt op ‘Pony Pony Run Run’ geen enkele emotie uit.

Het Franse poptrio Pony Pony Run Run hebben onze harten niet gestolen met deze plaat. Het is een slap, teleurstellend album van een groep die de weg kwijt is. Volgende keer beter!