Poor Genetic Material - A Day In June
Quixote Music
De albums van de Duitse artrockband Alias Eye hebben ons nooit kunnen overtuigen. Men leek steeds te twijfelen tussen AOR, prog en pop. Gelukkig kiest zusterband Poor Genetic Material duidelijk voor de progressieve richting, zoals ook op hun tiende studioalbum ‘A Day in June’.
Van artpop met een streepje jazz tot authentieke? symfonische rock, alles past hier in het totaalplaatje. En dat het plaatje klopt heeft zeker te maken met de thematische eenheid. Op het vorige, prachtige dubbelalbum ‘Island Noises’ werd die opgelegd door Shakespeares laatste toneelstuk ‘The Tempest’. Voor ‘A Day in June’ werd de inspiratie gehaald bij James Joyce.
Die Ierse schrijver is meteen één van de minst toegankelijke uit de wereldliteratuur. Gelukkig heeft de band niet gekozen voor een te letterlijke interpretatie van zijn werk, en dan met name zijn onleesbaar genoemde ‘Ulysses’.
Zo werden sommige songs genoemd naar hoofdstukken uit dit boek: Wandering Rocks, Nausicaa (de aantrekkelijke koningsdochter die uitgehuwelijkt wordt aan Ulysses’ zoon), Oxen Of The Sun, Ithaca (het eiland waar Ulysses koning was). Maar Joyce herschiep een persoonlijke, in Dublin gesitueerde wereld gebaseerd op het grondplan van Homeros’ Odyssee. Het werd de biotoop van zijn hoofdpersoon Leopold Bloom.
In plaats van het verhaal te hervertellen (wat in het geval van ‘Ulysses’ sowieso onmogelijk is), verkent de band ideeën en karakters uit de originele plot. Door de vrije omgang met het oorspronkelijke materiaal is ‘A Day In June’ een kunstwerk op zichzelf geworden.
Intrigerend is het woordeloze slotnummer Yes. Verwijst het naar het slothoofdstuk Penelope , Ulysses’ vrouw en alter ego voor Blooms echtgenote Molly? Joyce gebruikte hier de stream of consciousness-techniek, waarmee hij de gedachten van zijn personages zo natuurgetrouw mogelijk trachtte weer te geven. Zo ook is Yes een stroom van klanken, die de gedachten van Molly lijkt te vertolken.
Naast de intelligente lyrics (geschreven in samenwerking met gitarist Stefan Glomb) heeft toetsenist Philipp Jaehne het inlegboekje gelardeerd met foto’s van aan Leopold Bloom verwante locaties in Dublin. Nochtans schreef Joyce dit boek, dat in 1922 gepubliceerd werd, als balling in Zürich.
Ondanks de ambitieuze opzet verdient ‘A Day In June’ het om door een breed publiek opgepikt te worden. De Brit Philip Griffiths is één van de meest onderschatte zangers in het genre. Hij heeft een welluidende stem die erg geschikt is voor een gezongen vertelling.
Zijn vader Martin (van het legendarische Beggars Opera), die op het vorige album nog reciteerde in een kleine gastrol, ziet zijn bevoegdheid uitgebreid tot het zingen op de helft van de songs. Het gevolg is een prettige samenzang van vader en zoon. De gelijkenis tussen de twee stemmen is overigens treffend.
Ook instrumentaal getuigt dit progconceptalbum van grote klasse. De muziek is solide maar elegant, toegankelijk maar geraffineerd. Met ‘A Day In June’ onder de arm mag PGM zich zelfs het Duitse antwoord noemen op Marillion.