Powerdove - Do You Burn?

African Tape

Annie Lewandowski en haar kompanen zullen nooit op de zetel mogen bij Sean en Eline van JIM. Daar zijn ze veel te experimenteel en spiritueel voor. Hun nummers ontstaan vanuit improvisatie en mysterie. ‘Do You Burn?’ is Powerdoves tweede full album en stelt ons weer voor allerhande vraagtekens.

Ze trappen de plaat af met een schrille pieptoon die menig cafébaas zou kunnen gebruiken om hangjongeren op afstand te houden. Wat volgt is doorgedreven indie in een zodanig vergevorderd stadium dat niemand nog echt begrijpt wat ze aan het doen zijn, of waarom.

Gelukkig wordt Fellow gevolgd door Under Awnings, veruit het beste nummer van het album. Ondersteund door een heerlijk verstoord ritme van gestamp, handengeklap en gedempt snarenwerk vervolledigt Lewandowski het minimalistische plaatje met haar ijle stem. De invloed van Thomas Bonvalet en Deerhoof-gitarist John Dieterich komt hier duidelijk aan de oppervlakte

 Ze vergelijkt haar muziek met het maritieme, niet de zee zelf maar het schrapen van een containerschip langs de nog niet opgetrokken brug: “What would that slow collision sound like? What if there had been a contact microphone attached to each of these cranes’ 253 feet?” vraagt ze zich af. Blijkbaar klinkt het als een schril schrapen, muzikaal kreunen en treurig jammeren.

Zo weigert California bewust om op gang te komen en laat het ons achter met een gevoel van “wat als ze nu eens de motor zouden starten?”. Een gevoel dat de hele plaat blijft hangen trouwens; ook bij onder andere Flapping Wings en Do You Burn? blijven we zo op onze honger zitten.

Maar dan kan ze ook gewoon mooie nummers maken zoals All Along The Eaves waarin Lewandowski zich kwetsbaar opstelt alleen met een gitaar: “On my knees I’m weak / three breaths from my coffin”.  Of het smekende liefdeslied Out of the Rain waarin ze het met nog minder doet en enkel de steun van een basgitaar nodig heeft.

De voorlaatste is Wandering Jew; een bezwerend lied dat zijn indruk achterlaat. Vraag ons niet waarom, dat is deel van het mysterie.

‘Do You Burn?’ is terecht een album met een vraagteken achter. Het doet ons denken aan Sufjan Stevens maar dan twee stappen te ver. Indie mag indie zijn maar niet in die mate dat muziek herleid wordt tot enkele gitaarstrelingen en wat gezeur. Naast enkele lichtpuntjes gaat deze plaat te ver in zijn bedoelingen.