Powerman 5000 - Destroy What You Enjoy
DRT Entertainment
Powerman 5000 doet waarschijnlijk bij weinigen een belletje rinkelen. Tenzij bij hen die aan het einde van het vorige millennium - net als onderstaande – werkelijk elke band uitcheckte die al dan niet terecht onder de noemer nu-metal geschaard werden. De beloftes werden echter nooit ingelost en de band verdween van de radar. De punk-‘n-roll return met het degelijke ‘Destroy What You Enjoy’ is welkom, maar de grote doorbraak lijkt twijfelachtig.
In 1999 brengt de band, aangevoerd door een opvallend heerschap met gebleekte haardos dat als Spider One en jongere broer van Rob Zombie door het leven gaat, ‘Tonight The Stars Revolt’ uit. Korn, Marilyn Manson en White Zombie zijn bijzonder populair en de sound van Powerman 5000 houdt zowat het midden tussen die bands: Ronkende, laaggestemde gitaren, catchy grooves en veel electronica met een voorliefde voor obscure samples die hij deelt met zijn broer. Het zootje ongeregeld verschijnt nooit zonder zijn uniformen, die verdacht veel lijken op ruimtepakken, en past ineens helemaal in de tijdsgeest. Terecht brengt het album enkele hitsingles voort.
Vertrokken voor het grote succes? Niets is minder waar. De opvolger van ‘Tonight The Stars Revolt’ wordt te elfder ure ingetrokken omdat Spider niet tevreden is met de plaat. Het momentum is verdwenen en de helft van de muzikanten vertrekt gefrustreerd. Tot op de dag van vandaag is ons niet duidelijk of het toepasselijk getitelde ‘Anyone For Doomsday?’ ooit gereleased werd. In 2003 komt het nieuwe album ‘Transform’ dat blijkbaar wel een hitsingle genereerde maar Europa volledig ontgaan is.
In 2006 is Spider het enige originele bandlid, van de beginjaren blijft weinig over. De speciale outfits zijn verdwenen om serieuzer over te komen en de sound is volledig gestript van alle franjes. ‘Destroy What You Enjoy’ is namelijk een plaat die steunt op een mix van punkrock en rock-‘n-roll. Ronkende gitaren, punky ritmes à la Ramones of Sex Pistols en fijne riffjes en solo’s. Spider is niet de grootste zanger maar hij heeft wel een stem met een korrel die heerlijk klinkt bij deze muziek.
De grootste uitschieters staan aan het begin van de plaat. De titeltrack is een heerlijke stamper met een fijn refrein die je uit volle borst doet meezingen. Rock ‘n’ roll baby, classic rock tot aan de solo toe. Meteen daarna is er City Of The Dead dat opent met een riff die doet denken aan Weeds van Life Of Agony maar al snel overgaat naar iets dat ook niet zou misstaan op bij een Wednesday 13. Absolute uitschieter is vervolgens het melodieuze Wild World, een potentiële radiohit. Een heerlijk gitaarlijntje kronkelt zich je oor binnen, de zang is perfect en het geheel heeft iets van alternatieve gitaarrock uit de vroege jaren negentig à la Sugar.
De rest van de plaat beweegt zich verder over de grote lijnen, met uitschieters hier en daar, zoals de vette openingsriff en disco-beat van Murder, de pure country (!) van Miss America of de ronkende, meer “metalen” afsluiter Heroes & Villains.
‘Destroy What You Enjoy’ is geen toprelease maar een genietbaar album voor wie op zoek is naar pretentieloze rock. “Destroy it, enjoy it, the power is yours”.