Presto Ballet - Relic Of The Modern World

Body Of Work Recordings

Op de hoes wordt een man verblind door het goud, het reliek van de moderne wereld. Op de achterkant wordt de plaat ingedeeld in twee kanten, alsof het een vinyl elpee betreft. Bovendien beslaat de hele plaat "slechts" tweeënveertig minuten. Kurdt Vanderhoof is niet vies van wat nostalgie. Op ‘Relic of the Modern World’, het vierde album van de Amerikaanse heavy progband Presto Ballet, worden opnieuw de seventies opgezocht. 

Relic Of The Modern World



Ooit was Vanderhoof de oprichter en gitarist van Metal Church, maar de liefde uit zijn jeugd voor de progressieve rock deed hem in 2005 het roer omgooien. En uit onvrede met de digitale studiotechnieken besloot hij de muziek op te nemen op de manier van de oude school.

De voorbeelden zijn derhalve de bands van het eerste uur: Kansas, Yes, Genesis, Deep Purple en Styx. Maar het eigen verleden verloochent zich niet en dus steekt Vanderhoof er ook een fikse portie hardrock in. Resultaat is een stevig maar organisch geluid; de toetsen van Kerry Shacklett zijn pure vintage. 

‘Relic of the Modern World’ laat over de hele lijn oerdegelijke songschrijverij horen. In stukken als Watching The Radio en Broken Toys hoor je zeker de Amerikaanse pomprock van Styx en Kansas terugkeren. Anders gezegd: net als de prima voorganger ‘Invisible Places’ is dit een tweestrijd geworden tussen verfijnde symfo en ouderwetse hardrock met ballen.

Of je nu het ene of het andere verkiest, je zult het erg hoge musiceerniveau en de zang van Chuck Campbell erg smaken. Deze vervangt Ronny Munroe (ex-Metal Church), die op ‘Invisible Places’ iets teveel klonk als Bruce Dickinson. Campbells stem is meer AOR-gericht en dus geschikter voor de melodieuze powersymfo van Presto Ballet.     

En wie wint uiteindelijk het duel op ‘ROTMW’? Wij zouden zeggen de symfo, op basis van "kant twee" die helemaal ingenomen is door het titelnummer. Na een sprankelende piano-intro van Shacklett volgt een achtdelige suite vol stemmings- en tempoveranderingen en dynamische verschuivingen. Door de stijlvastheid en het passionele spel houdt men onze aandacht moeiteloos vast. En nog goed nieuws: een vervolg is in aantocht.  

31 augustus 2013
Christoph Lintermans