Promise & The Monster - Feed The Fire
Bella Union
Op haar twee platen bij Imperial Records klonk de Zweedse Billie Lindahl als een doorzichtige waternimf, die huisde in het struikgewas rond het Mälarmeer in haar geboortestreek Upsala: ijl met enkel een kleedje van akoestische gitaarklanken en belletjes. Op haar debuut voor Bella Union krijgt ze muzikale ondersteuning van producer Love Martinsen en klinkt ze peziger en gespierder.
In haar teksten probeert Lindahl een wonderlijke, magische wereld op te roepen vol contrasten tussen licht en donker, geboorte en dood en weidse vergezichten en intieme details. En ook al verhalen die teksten op de een of andere manier over geweld, toch klinkt dit album nergens echt dreigend.
De titeltrack bijvoorbeeld opent het album dan wel met de woorden “I’m already too involved / forced into the core”, toch klinkt het eerder dan een eenzame klaagzang dan als een murderballad. Dat komt vooral omdat Lindahl, met haar hoge stem en Zweedse accent, moeilijk te begrijpen is en de instrumentatie te lieflijk.
Dat verandert in Hunter, dat wat potiger is, ondanks de wenende Erhu (Chinese viool) die Martinsen introduceert. Eigenlijk kent dit album maar twee echte hoogtepunten: de veelbelovende single Time Of The Season en het afsluitende nummer Fine Horseman, een interpretatie van de gelijknamige, Britse, traditionele folksong.
In Time Of The Season weten Lindahl en Martinsen wel de spanning op te bouwen; met blazers dan nog: donkere, verre stoten, die het wild lijken op te jagen zodat de jager het kan afknallen, veilig vanuit zijn schutterstoren. En met jachtige gitaren, die schichtig als herten door het bos schieten. Het nummer leidt nog twee sterke songs in: het vriendelijke Slow And Quiet en het verleidelijke, half gefluisterde Apartments Song, maar daarna is de plaat onze aandacht kwijt.
Tot Fine Horseman, een goedgekozen traditional waarvan de tekst, net als die van Lindahl, schippert tussen droom en realiteit, tussen hoop en complete wanhoop zoals blijkt uit het slotvers: “Morning likewise maiden and man / My family's dead, my heart is in the ground / I have no land: This is no time for a farming man / Nor a fine flying sparrow or fine fine horseman.” Lindahl pakt de tekst in met dissonante klanken en verwarring stichtende geluiden die van overal lijken te komen. Een mooi orgelpunt voor een verder moeilijk te doorgronden album.
Wie de schoonheid van deze plaat van Promise & The Monster wil vatten, zal zich, zoals de Zweedse held Grimborg, een weg moeten banen door het labyrint van ijzer en staal. Maar wees gewaarschuwd: het is een lang en moeizaam gevecht.