Prong - X No Absolutes
SVP
Even zag het er niet goed uit toen de frontman van de industriële thrashmetalband Prong, Tommy Victor, mee op tour ging met het herenigde Danzig. Maar na vijf jaar stilte liet het trio ‘Carved Into Stone’ op de wereld los: een uppercut van een plaat. Nieuwkomer en tiende studioplaat ‘X - No Absolutes’ gooit zowaar nog wat extra olie op het vuur.
Zoals veel genre- en generatiegenoten heeft Prong een bewogen geschiedenis achter de rug. Het nieuwe combo laat zich niet zozeer meer leiden door penetrante, duistere, logge grooves maar pakt uit met mokerende energie. Verwacht stevige speedtrash in pure sneltreinvaart, weliswaar met verschillende fasen en versnellingen, zoals een kort, gebald Sense of Ease bewijst. Een knallende dubbele basdrum, een grollende, moddervette bas en scherende gitaren in een uitermate strak kader, in combinatie met de brulstem van Tommy Victor: dit is een forse uppercut.
Maar er heeft ook een andere opmerkelijke evolutie plaatsgevonden. Tommy Victor ruilt zijn woeste frasen en gescandeerde slogans soms in voor volwaardig gezongen partijen, iets wat hem goed af gaat. Laat het een vloekwoord zijn in metalland, maar daardoor klinkt de band bij momenten zelfs poppy. Open en oprechte zang in de titeltrack, met lichte stadiongalm en overtuigende ontdubbeling, een fijne handenklapbeat op het einde en een melodieus glijdende melodie laten een geheel nieuw gezicht van het trio zien. Wie de beukende drum-en baspartijen wegdenkt, komt zo op glorieuze stadionrock uit. Zonder verwijt overigens, al zullen de oudere fans wel wat wenkbrauwen fronsen. Hetzelfde geldt allicht voor Do Nothing, waarbij de band zelf de term “metalballade” in de mond neemt en die zowaar opent met een partijtje akoestische gitaar.
Wie afgeschrikt is, excuses. Prong is geen softe band geworden, integendeel! De drie imposante heren mokeren als vanouds tegen fan en maatschappij. Bestudeer enkel maar al de fenomenale artworkcompilatie: een regelrechte antiterreurverklaring. Het aantal knallende nummers op deze nieuwe plaat, met bonus voor de cd-versie, is zwaar (letterlijk!) in de meerderheid. Verder heeft ‘X-No Absolutes’, net als zijn voorganger, een fabuleuze balans. Bas en drums vooraan, overstijgende vocalen en subtiel kleurend gitaargeschuur is een knappe evenwichtsoefening op conto van Victor als producer zelf. Kleine franjes als een echo op de stem in Cut and Dry vormen net die extra’s die dit album ijzersterk maken. Ook nu zeker weer een verdiende pluim voor de ijzerstrakke ritmesectie van rechterhand en drummer Art Cruz en bassist Jason Christopher, beiden Prong’ers sinds 2012. De manier waarop zij zwaar dreigend de furieuze uithalen van zang en gitaar ondersteunen, is indrukwekkend.
‘X – No Absolutes’ bonkt, maar schuurt niet. Furieuze riffs en samengezongen partijen blijven de ijzeren vuist waarmee Prong uitpakt, maar worden met tekstuele en technische finesse geperfectioneerd. Bij wijze van nieuwigheidje gaat Tommy Victor af en toe voluit zingen en mag er al eens een zachtere gitaar bij. Dat maakt deze plaat niet enkel uitermate rijk, maar ook boeiend, iets wat op een tiende wapenfeit gerust mag.