Protection Patrol Pinkerton - Good Music, Beautiful People
Waste My Records
Een eigen geluid. Vele bands zoeken er jaren naar, maar Protection Patrol Pinkerton klinkt al van bij het begin zoals het nu nog klinkt. Ondertussen is dat al even vertrouwd als de stem van Martine Tanghe en olijk als Toon Hermans. Maar niet altijd.
Terreurdreiging? Stuur gewoon de eerste drie nummers van ‘Good Music, Beautiful People’ door de luidsprekers in elke winkelstraat en zelfs de meest sinIStere terrorISt wisselt zijn Kalasjnikov prompt in voor een bloemenkrans, die hij van een passerende meisjesfiets grist om die drie nummers later met een klapzoen als bonus terug te geven.
Zowel Right From The Start, Forget als de ondertussen wel bekende single Don’t Wreck This weerhouden de aardas ervan om van de zon weg te kantelen. Het is muziek die je, zelfs zonder een mojito royal in de hand, doet dromen van zomerse stranden met hulameisjes, teenslippers en halfdroge zwemshorts.
Maar zelfs op de hoofden van vrolijke Fransen, die klinken als de Vlaamse mengeling van Kishi Bashi, Vampire Weekend en Beaty Heart, regent het al een keer en als ze een blauwtje lopen zoals in Ruby’s Code (I Was A God), klinken de steeldrums dronken en Jelle Denturck als Maarten Devoldere van Balthazar in Then What.
Het door hoge pianotoetsen gestuurde Wait And See brengt nog meer bitterzoet plezier. De vervormde stem van Denturck in de strofes klinkt melancholisch, maar het refrein is even opwekkend als XTC en tegen het eind zit je geheid mee te klappen.
Ons favorietje staat perfect in het midden. Het naar PPP-normen erg donkere Oh Boy haalt het tempo naar beneden net op het moment dat je het ADHD-gehalte wat moe raakt. De subtiele achtergrondzang van Frauke Verstraete brengt nog extra verkoeling.
Met Backseat gaat de band nog even door op dat trage, maar mooie elan. De gitaarriff kruipt meteen onder je hersenpan, Denturck haalt zijn beste falset boven en de psychedelische klanken aan het eind maken de roes compleet. Die wordt dan weer prompt onderbroken, wanneer de song naadloos overgaat in het veel snellere I Have No Home.
In Sam is de roes helemaal uitgewerkt en duikt de band diep in droefenis. Knap is het schijnbaar achterwaarts afgespeelde, muzikale deel. Een huzarenstukje van producer Floris De Decker en mixer Jasper Maekelberg. Het blijft natuurlijk popmuziek en daarin diepgang brengen is aartsmoeilijk, maar PPP bewijst hier en in het afsluitende One Of These Days toch dat het meer is dan het muzikale project van een stand-upcomedian.
Donderdag 10 december staat PPP in de Charlatan in het kader van Glimps.