Psychic Ills - One Track Mind

Sacred Bones Records

Bij het horen van sommige platen schieten ons meteen de meest toepasselijke beelden voor de geest. Zo ook bij deze ‘One Track Mind’ van psychrockers Psychic Ills: woestenij, brakke gronden, de blakerende zon en een Amerikaanse slee. En hopen softdrugs van een goed jaar.

Na het in 2011 verschenen ‘Hazed Dream’ wisten we natuurlijk wel dat die van Psychic Ills best een druggy klinkende plaat in de vingers hebben. Maar toen het vijftal een klein decennium geleden startte, klonk de groep lichtjes anders. Luister maar eens naar debuut ‘Dins’. Een opmerkelijke evolutie dus na vijf albums: net alsof Psychic Ills iedere plaat een versnelling lager schakelt. Op ‘One Track Mind’ komen ze ei zo na tot stilstand.

Opener One More Time - geen cover van die gehelmde schelmen benedens de landgrenzen - is zowat het meest uptempo nummer van de plaat. Zanger Tres Warren wauwelt erop los, een gezapig gitaartje doorklieft de wietdampen en daarmee is zowat alles gezegd. Want de negen andere lappen vertraagde psychedelica op ‘One Track Mind’ tappen uit exact hetzelfde vaatje.

Niet dat er klachten zijn, want er valt gelukkig genoeg lekkers te rapen. See You There bijvoorbeeld is geweldige shoegazer met een onweerstaanbaar lijzig refrein - die piano!, Spacemen 3 knikt goedkeurend mee op de achtergrond. Ook het instrumentale Western Metaphor en het heerlijk onnozele FBI steken nog net boven het maaiveld uit.

De rest van het album is verre van slecht maar wel onderling inwisselbaar. Nummers als I Get By, Drop Out en Might Take A While klinken als afleggertjes van The Brian Jonestown Massacre terwijl Depot dan zo weer op een lauwe plaat van Black Rebel Motorcycle Club had kunnen staan. En het kabbelende City Sun heeft met voorsprong het meest debiele refrein van het jaar: “City sun, shinin’ on me”, iemand?

‘One Track Mind’ is een fijne, zomerse autoplaat maar de meerwaardezoekers raden we toch andere kost aan.