Psychonaut / SÂVER - Emerald
Pelagic Records
Voor veel muziekliefhebbers kwam het Mechelse, psychedelische postmetaltrio Psychonaut bijna letterlijk uit het niets. Toch lieten ze zich in 2014 al opmerken met het bijna veertien minuten meeslepende Psychedelic Mammoth dat alle basisingrediënten van de sound al in embryonale vorm in zich heeft: seventiesinvloeden als Led Zeppelin en Black Sabbath smelten samen met meer recente inspiratie van Amenra en Tool.
Die hypnotiserende en meeslepende sound ontwikkelt zich verder en mondt uit in de met superlatieven overladen debuutplaat ‘Unfold The God Man’ van vorig jaar. Het nummer The Fall Of Consciousness haalde mooie cijfers in zowel 'De Zwaarste Lijst' (StuBru) als in 'Staalhard' op Radio Willy. En het gaat hard voor de groep, want dit jaar presenteerde bassist Thomas zelfs de eerstgenoemde harde metalenlijst.
Op het programma voor dit jaar staan vooral de repetities en de voorbereiding voor de opname van de volgende plaat, die moet bevestigen wat ‘Unfold The God Man’ in gang heeft gezet. Of zoals gitarist Stefan het verwoordt: “Uw tweede plaat, daar bevestigt ge u mee. Of daar bevestigt ge net mee dat ge maar één goeie plaat in u had”. Dat worden nog stresserende tijden in het repetietiekot in Trix Antwerpen, waar ze momenteel Artists in Residence zijn.
Een perfecte tussenstap in dit parcours is de zonet verschenen split full-record 'Emerald', samen met de Noren van SÂVER. De mannen van Psychonaut nemen één nummer voor hun rekening: het zestien minuten durende The Great Realisation. En SÂVER wil niet onderdoen met een negentien minuten durend Dimensions Lost, Obscured By Aeons. SÂVER neemt je bij de hand voor een ambiënttrip gaandeweg evoluerend naar een golf van gierende gitaren en bonkende drums, die uitmondt in een bad van distortion.
Toch is het Psychonaut dat van ons de voorkeur krijgt met pla(a)t de résistance The Great Realisation. Deze copieuze maaltijd is onderverdeeld in verschillende gangen en begint met een eenzame, weemoedige gitaar die je terugwerpt naar de hoogdagen van de spaghettiwestern. We verwachten elk moment dat gitariste Poison Ivy van The Cramps om het hoekje tevoorschijn komt. De trage, epische opbouw in Pt.1: ‘The Prepearation’ zuigt je mee in het grotere verhaal van het nummer. Hier staat iets groots te gebeuren.
De bijna tribale drums in Pt. 2: ‘The Cleansing’ nemen je verder mee in de thematiek, die we van de band al kenden: goed en kwaad, de verbondenheid met de Natuur en steeds een boodschap van hoop. Hier wordt eveneens de kracht van de twee zangstemmen van Stefan en Thomas stevig in de verf gezet. Jawel, twee vocalisten in een trio muzikanten. En wat een kracht gutst er uit de luidsprekers, tegelijk zalvend en verwoestend uithalend.
Dan wordt er even gas teruggenomen om de woestijngitaar ruimte te geven, die je laat ronddwalen in een desolaat landschap. In Pt. 3: ‘The Arrival / The Ceremony’ wordt alles losgelaten en vervelt het geheel tot iets compleet nieuws: “Inner self leaving the outer shell.”
We jagen doorheen Pt. 4: ‘The Self-destruction’ op de geest met de groene, smaragd (emerald) ogen, die volgens de oude legendes de toekomst kan voorspellen. De groene kleur, teken van de lente, hergeboorte en vruchtbaarheid, overheerst ook het gestileerde artwork van Sam Coussens (zanger-gitarist bij Pothamus) van dit album.
Na een helse tocht kan je terug ademhalen in Pt. 5: ‘The Retrieval Of The Anchor’. Dit is het moment om het instrumentarium helemaal op te trekken en je mee te laten drijven in een muzikale extase met didgeridoo, (Tuvaanse) keelzang, Mongoolse paardenviool (morin khuur) en koorzang. Maar wat verlangen we van deze herboren entiteit? “Roam. Reign. Regret nothing”
Wees er maar zeker van dat we geen seconde betreuren van de magistrale zestien minuten en eenendertig seconden van The Great Realisation. Buiten de lijntjes van het genre kleuren noemen ze zoiets. De verwachtingen voor die volgende plaat zijn nog verder aangescherpt.
Of je kan voor de fantastische studio playthrough-video kiezen die in première ging op Roadburn Redux 2021.