Pure Reason Revolution - Hammer And Anvil

Superball Music

Als elektroprogpop u als een wat vreemde combinatie in de oren klinkt, zal niemand u dat kwalijk nemen. Toch bewijst Pure Reason Revolution op ‘Hammer And Anvil’ dat ze al hun verschillende invloeden tot een interessant geheel kunnen samenbrengen. Op hun derde album brengen ze de elektronische sound van hun vorige plaat, ‘Amor Vincit Omnia’, samen met de progressieve ambities van hun debuut, ‘The Dark Third’. Een zogenaamde “moeilijke derde” is ‘Hammer And Anvil’ helemaal niet. Pure Reason Revolution definieert zijn sound en levert daarmee een ijzersterke plaat af.

Op ‘Amor Vincit Omnia’ gooide de band hun sound volledig om. Gitaren hadden plaatsgemaakt voor synths en elektrobeats. Het resultaat was een experiment met hoogtes en laagtes. De band plukt daar nu echter de vruchten van. Pure Reason Revolution brengt met deze derde plaat een geslaagde mix van electronica, epische gitaarriffs en industriële texturen.

Dit lijkt de donkerste plaat tot nog toe te zijn voor de Britse neoproggers. Het globale thema is dan ook niet toevallig oorlog. Een echte conceptplaat is het niet, maar de nummers zijn wel min of meer verbonden door deze thematiek. Dit vertaalt zich al meteen in de intro van het eerste nummer, Fight Fire, waarin de strijd al meteen losbarst. De op het eerste gezicht ongeïnspireerde lyrics van het nummer worden ruimschoots goedgemaakt door een pompende baslijn. En hoewel het om een strijd op leven en dood lijkt te gaan, is het nummer zelfs verdacht dansbaar.

Het meer klassieke Pure Reason Revolution krijgen we te horen op Black Mourning dat een geslaagde combinatie van stevige riffs en synths is. De vocal harmonies ontbreken hier niet, net als op de rest van het album. De stemmen van Jon Courtney en Chloë Alper complementeren elkaar perfect.

Met Last Man, Last Round komt de plaat pas echt op gang. De ruwe sound van dit nummer moet niet onderdoen voor het stevigere werk van een band als Nine Inch Nails. Ook in Blitzkrieg komt de voorkeur voor elektronica weer naar boven. De manier waarop ze dit nummer laag na laag opbouwen, is ongezien. Uiteindelijk verandert het nummer in een soort serene ballad. De groep vecht hier een innerlijke strijd uit tussen rock en electronica met een uiterst aangenaam spektakel als gevolg.

Open Insurrection zet de laatste aanval in. Het nummer komt prachtig tot zijn climax met haast filmische kwaliteiten. Organische geluiden brengen het nummer tot leven en doen denken aan het vroege werk van Porcupine Tree.

De overwinning wordt binnengehaald met Armistice. Er wordt smaakvol geflirt met eightiespop, compleet met kitscherige synths en drums. Een waardige afsluiter voor het album.

Pure Reason Revolution kwam, zag en overwon. Als ‘Hammer And Anvil’ een indicatie is voor wat de band in de toekomst nog gaat doen, kunnen wij dat alleen maar toejuichen.