Quasiland - Quasiland

Ziel

Wij hebben respect voor artiesten die het aandurven in het Nederlands te zingen. Zingen in je eigen taal is, in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, een stuk moeilijker dan zingen in een andere taal. Je publiek verstaat elk woord van wat je zingt. Heel wat Engelstalige teksten zouden in een Nederlandse vertaling zeer banaal klinken.

Quasiland durft het aan om in het Nederlands te zingen. De zevenkoppige band uit Tienen rond Wannes Deboes klinkt behoorlijk retro, behoorlijk jaren zestig. Titels als De Brug, Goochelaar en Marianneke verraden al dat de nummers van Quasiland niet over grote hartenpijn of complottheorieën zullen gaan, maar over het kleine en lieflijke, het landelijke.

De onderwerpen mogen dan origineel zijn, wij hebben een probleem met de teksten. Die zijn – daar zal je ’t gaan hebben – vaak te banaal. Vaak kunnen we er geen touw aan vastknopen, blijft er heel wat open dat je zelf moet aanvullen en interpreteren.

Zo klinkt het in Goochelaar “De goochelaar/hij had het niet gedaan/hij wist van niets/tover, tover, tover. Wat de goochelaar niet gedaan had en waar hij niets van wist komen we nooit te weten. Vaak krijgen we ook de indruk dat de zinnen niet af zijn, of wat dacht je van “Wetend dat de mens/daar is de goochelaar opnieuw”? Er ontbreekt iets om van halve indrukken een verhaal te maken waar we ons in zouden kunnen vinden.

Muzikaal zit het wel goed. Quasiland is niet grensverleggend origineel, maar brengt lichtvoetige pop in vaak compacte nummers. De band zelf haalt op hun vi.be zelf de invloeden Senne Guns en Spinvis aan, maar vooraleer ze die vergelijking kunnen doorstaan heeft Quasiland nog een lange weg te gaan. Spinvis en Senne Guns blinken namelijk uit in de combinatie van inventieve muziek en sublieme teksten. Luister maar eens naar De Goudvis van Senne Guns of het sublieme Aan De Oevers Van De Tijd van Spinvis.

Quasiland brengt op hun debuut aardige luistermuziek voor de zaterdagnamiddag van Radio 1, maar voorlopig ook niets meer dan dat. Ofwel hebben wij er weer niets van begrepen.