Rayland Baxter - Imaginary Man

Ato Records

Voor een goede portie singer-songwriter zijn wij altijd wel te vinden. En dus leggen we ons oor te luister bij ‘Imaginary Man’, het nieuwe album van de uit Nashville, Tennessee afkomstige Rayland Baxter - een Amerikaanse, alternatieve countrymuzikant, die zijn expertise onder meer beschikbaar stelde bij Grace Potter, Boz Scaggs, Shakey Graves en Tedeschi Trucks Band. Het moet ergens in de genen zitten, gezien ook pa Bucky Baxter een befaamde pedalsteelmuzikant is (zijn voormalige patroon heet Bob Dylan).

In 2010 levert Rayland een bijdrage aan een song van Caitlin Rose. Twee jaar later verschijnt zijn debuut ‘Feathers & Fishhooks’ (opgenomen door Jacquire King). Iets later volgde nog een klein tussendoortje in de vorm van de ‘Ashkelon’-ep. En nu is er dus ‘Imaginary Man’. Niet helemaal toevallig gezien hij in een interview liet vallen dat een van zijn allereerste songs over een persoon ging, die in de woestijn verdween en terugkeerde als vogel. Een thema dat wel meerdere keren opduikt in zijn werk, verdwijnen en terugkeren.  

Het aardige is dat Rayland een gezond stel oren heeft. Op zijn album horen we duidelijk country-invloeden, maar evenzeer frisse popmelodietjes. Baxter vertelt graag verhalen en zoekt telkens naar de passende begeleiding.

Bij de heupwiegenopwekkende opener Mr Rodriguez denken we meteen aan Paul Simon. Een frisse, poppy sound en een song die diverse invalshoeken kiest. Dat hij een mature songwriter is, die menig watertje heeft doorzwommen, bewijst Oh My Captain. Er kan al eens een rijmend walsje af (Mother, Mother) alvorens een van de meest uitgesproken bakens op het album opduikt. Die heet Yellow Eyes en klinkt retro zonder al te sentimenteel te worden. Het lief wordt verlaten (“I leave you lonely”) omwille van de behoefte om heel andere oorden te verkennen.

Ook in het intieme, lichtnostalgische Rugged Lovers, waaraan zelfs een klein orkestje te pas komt, staat de liefde centraal. Een perfecte illustratie van classic songwriting. Een song waar je, zelfs na meerdere luisterbeurten, graag naar terugkeert. Het kan weliswaar ook iets ruiger: de combinatie van stevig grommend gitaarwerk en beeldrijke lyrics in Young Man doen zowaar wat aan de bluesy Led Zeppelin denken.

En dan zakt het tempo weer wat met het eerder luchtige All In My Head. Af en toe experimenteert Baxter met geluid (de intro van Freakin’ Me Out), ook al ligt de focus op de songs, die we gemakshalve omschrijven als zondagse, laidback country. Baxter beschikt echter over het talent om zijn songs zo in te kleden (die verrassende piano-outro) dat zelfs een halfwaardige song (All In My Head of Freakin’ Me Out) op goedkeurend gemompel kan rekenen.

Na het wat stereotiepe Memories Of Old Hickory duikt het intieme Your Love op, een uiterst sfeervolle song dankzij het erg aardige pedalsteelwerk van pa Baxter. Een nummer ook, dat het zowel in kleinere clubs als op de grote festivals goed zou kunnen doen. Met Lady In The Desert sluit Rayland het album af. Gisteren nog keek hij door het raam, droomde hij dat hij thuis in Tennessee was. Hij zou zich wel eens kunnen vergissen, maar tot in de woestijn zal hij zijn muze volgen. Om er vervolgens te verdwijnen en misschien ooit - wie weet - als vogel terug te keren.

‘Imaginary Man’ is een behoorlijk goed album van Rayland Baxter. Er staan oerdegelijke songs op, die sfeervol ingevuld worden. Veel verbeelding, straffe verhalen, dito sound. Een kleine ontdekking.