Raz Ohara And The Odd Orchestra - II

Get Physical

We schrokken even bij het horen van hun eerste album begin vorig jaar. Van het platenlabel Get Physical waren we toch vooral het betere beatwerk gewoon, maar een intimistische popplaat, weliswaar met een laag elektronica, hadden we op het Berlijnse label nog niet vaak gehoord.  Geen eenmalig experiment blijkbaar want Raz Ohara And The Odd Orchestra keert nu terug met het al even intimistische ‘II’.

Onze verwachtingen worden dan ook volledig ingevuld. We krijgen tien pareltjes vol invloeden uit folk, gipsy, electro-akoestische muziek en vooral ook jazz geserveerd. Gitaren en bas geven de synths en de samples een warme touch en de stem van Raz Ohara komt recht uit het hart. Raz gebruikt nu ook meer van zijn stemcapaciteiten waardoor we op sommige momenten eerder aan Jamie Lidell denken dan aan een overgevoelige singer-songwriter.

Op The Burning (Desire) bijvoorbeeld hoor je de funk en soul uit zijn stem spatten. De electrojazz heeft een Four Tetrandje, maar klinkt hier rustieker en zachter. Strings maken het werk af en doen je volledig wegdromen. Wie helemaal naar een andere planeet wil verhuizen doet dat ongetwijfeld op de tonen van Losing My Name. Hallucinerende loops brengen je in trance. Ohara verleidt je met sexy vocals.

En het lijkt wel of ‘II’ gemaakt is om je eeuwig in een trip vast te houden. Het schemerige Varsha knispert als een houtkacheltje en lijkt de eenzamen te willen omarmen. Het heeft een onuitgesproken tristesse in zich maar ook een mooiere schoonheid. Wildbirds neemt vlotjes over en bouwt laagje per laagje op tot een heerlijke harmonie van verschillende instrumenten. De accordeon krijgt een speciaal plaatsje in het gezelschap.

Kingdom is een zachte dreiging in de duisternis. Het staat bol van de effecten, zij het zeer subtiel. Een schimmige tribal vibe overheerst het nummer. Afsluiter Praise The Day (No One Owes You Nothing) klinkt dan weer veel lieflijker zodat we op een positieve toon afscheid kunnen nemen van ‘II’.

Gelukkig is het geen vaarwel, maar eerder een spoedig weerzien. Dit tweede album is energieker dan zijn voorganger, bevat meer kronkels en bochten en heeft iets meer lente in zich dan herfst. Wat kunnen we nog meer zeggen om je ervan te overtuigen dat je met Raz Ohara And The Odd Orchestra kwaliteit in huis haalt?