Rebekka Karijord - Music For Film And Theater

Control Freak Kitten Records

Vorig jaar rond deze tijd begon Rebekka Karijord echt naam te maken met haar vierde album ‘We Become Ourselves’ al hadden de liefhebbers met voelsprieten haar reeds opgepikt in 2009 toen ze ‘The Noble Art Of Letting Go’ uitbracht. Haar vijfde album biedt een andere kijk op Karijord en is eigenlijk een compilatie.

Eigenlijk hield Karijord zich altijd al vooral bezig met het schrijven van muziek voor theater en film. Voor meer dan veertig stukken en films schreef zij de muziek. De stukken op deze plaat schreef ze in de laatste zes jaar voor diverse opdrachten. En toch vormen ze een mooie eenheid.

Zoals het hoort, met dit soort platen, staat er een proloog vooraan en een epiloog achteraan. Die eerste mag zelfs zes minuten duren en leidt je zachtjes binnen in de etherische ambientwereld van de multi-instrumentaliste.

Vooral Madrigal, Salhus, I’ve Always Been Jealous of Migration Birds en Morula zouden de meester zelf, Brian Eno kunnen bekoren, want daarin komen ambiente elektronica samen met traditionele instrumenten.

Maar Karijord beperkt zich niet tot ambient. Ze klinkt soms ook post-klassiek zoals in het rustige, maar toch vreemd gespannen Snö,  waarin vooral strijkers de boventoon voeren. Ook het korte Lullaby is eerder klassiek getint al mag hier een trompet dialogeren met een piano.

Die piano roept soms vergelijkingen op met de Deense Agnes Obel, maar dit is toch nog van een andere categorie. Alleen in het bijna-niemendalletje Waltz For Norma en het voorlaatste nummer Anchor Boy is de gelijkenis treffend.

Soms komt er een hele bak engelen aan te pas. Dat is het geval in Apathic Children en Nowhere Home. Het engelenkoor staat in schril contrast met de ietwat schrale zang van Karijord zelf en de vaak weelderige arrangementen.

Aan het eind van de plaat worden de geesten van Le Mystère Des Voix Bulgares opgeroepen. Luister maar eens naar de mystieke stukken Kjære Gud Jeg Har Det Godt en The End.

Er zit ook een dik Belgisch randje aan deze plaat. Het artwork is immers van de hand van Koen Broucke, die de muzikante schilderde toen zij speelde in de Union Chapel in Londen vorige zomer.

Samen met een hele schare muzikanten maakte Karijord een tijdloze, betoverende plaat die je best met de hoofdtelefoon op beluistert. Ze is immers zo rijk aan details dat ze geen bijgeluiden verdraagt.

Karijord staat op 4 april in de Rotonde van de Botanique. Zorg dat je stil bent!