Recorders - Coast To Coast
Noisesome Recordings
Verrassing uit het kamp van Recorders: de Brusselse band die amper twee jaar geleden met het geweldige album ‘Above The Tide’ kwam, heeft al een opvolger klaar.
“Om de twee jaar een album uitbrengen, is toch niets speciaals”, horen we u denken. Juist, maar Recorders zag in die tijd twee nieuwe leden toetreden en er evenveel vertrekken. Gitarist-toetsenist Arnaud de Ghellinck en drummer Pierrick Destrebecq zijn weg. Antwerpenaar Michael-John Joosen is de nieuwe drummer-percussionist en Mechelaar Ben Broux nam plaats achter de toetsen. Interessant, want hij is een jazzpianist. Moeten we nog vermelden dat de sound van Recorders enorm evolueerde?
Dat maakte de nood aan een topproducer en een buitenlandse studio minder groot en de band ging in zee met Brusselaar Charles de Schutter, die al voor hen werkte als geluidstechnicus en die ook al gewaardeerde diensten verleende aan Baloji, Elliot Murphy en Vismets, om er maar drie te noemen. Samen met hem schaafde de band maar liefst anderhalve maand in de Rec’N Roll studio aan de plaat nadat voorman Gordon Delacroix de nummers schreef in de Zweedse wildernis.
En zo sloop er in de sound weer een flinke brok natuurkracht in de nochtans elektronische sound van Recorders. Niets nieuws voor wie bekend is met eerder werk van de band, maar het blijft verrassend. Nog meer verrassing komt er van de stem van Delacroix die plots dieper klinkt. Het geeft de sound een extra laag melancholie die past bij de verhalen over innerlijke groei.
Van het nieuwe geluid was nog niet zo heel veel te merken op de vooruitgeschoven single Lost At Sea, maar vanaf opener A Church Of Dust And Rubble wordt wel duidelijk dat de band wegdreef van de oude voorbeelden en een eigen sound vond. Die is tegelijk rustiger en meer eclectisch geworden; organischer zeg maar. Knap hoe de band de pingelende piano van Broux mixt met het koor Moi Kochani en vindingrijke elektronica. “We’re going home”, klinkt het als een mantra en zo komt het ook over.
En ook al veranderde de band van samenstelling, er wordt hecht gemusiceerd als een echte vriendengroep. Tot die groep behoort ook de Fransman Talisco die op Arctic Skies and Moonless Nights mag meezingen. In het refrein horen we een dansbaar Recorders, maar het is pas op Time Is A Flat Circle dat er echt gedanst kan worden.
Daarna wordt de nieuwe sound echt duidelijk. Summit is een nerveus tikkende tijdbom en ook Shoot Shoot zit vol verrassende ritmewendingen en elektronische klanken die als aardplaten over elkaar schuren. Het desoriënterende Glitch hangt als een mistbank net over het midden van de plaat, maar Not All Who Wander Are Lost stelt weer gerust en dan komt het hitgevoelige Undivided.
‘Coast To Coast’ voelt helemaal niet aan als een moeilijke tweede, maar wel als een band die op zijn plooi viel. De plaat zit vol boeiende details en lijkt op de top van zijn kunnen, maar misschien gaan ze er volgende keer nog over, wie weet.
De release wordt feestelijk gevierd in de Madeleine te Brussel op 17 maart.