Red Hot Chili Peppers - I'm With You

Warner Bros Records

Heuglijk nieuws voor de nostalgische ninetiesrockers onder ons. Een der meest geliefde rockbands van weleer is namelijk terug met een nieuwe plaat. Na de gemengde ontvangst van 'Stadium Arcadium' proberen ze het nu terug met zowel invloeden uit hun topperiode als enkele vernieuwende probeersels. 'I'm With You' is dus toch wel een soort van comebackplaat. En hoewel ze een van hun grootste troeven (gitarist Frusciante) zagen vertrekken is deze lauwe plaat toch ook geen teleurstelling. Welkom terug!

Na jaren van afwezigheid lijkt de sound van de Peppers ongewijzigd. De gekende, heulende zanglijnen van Kiedis, de skatepunkgitaren van een decennia terug en de zwierige drums, Monarchy Of Roses bulkt ervan. Iets minder vrolijk klinkt Factory Of Faith. Kiedis moet zich haasten van strofe naar strofe en het opvallendste instrument is de ietwat irritante basgitaar. Toch groeit de appreciatie in de loop van het lied.

Akoestisch is niet iets waar je zo meteen aan denkt als het om RHCP gaat, maar ze komen er zeer goed mee weg. Brendan Death's Song krijgt later nog de steun van wat elektrische versterkers, maar het eerste hoogtepunt is een feit. De zang, die immer meesurft op de melodie, komt zeer mooi tot zijn recht, waar het anders net dat tikkeltje verveling oproept.

Ethiopia lijkt maar stuntelig uit de startblokken te schieten met strofes en refrein, die weinig cohesie vertonen. Van hak-op-de-takzanglijnen naar meeslepende meezingrefreinen, het pakt niet. Ritmisch is het zeer moeilijk om hier bij de les te blijven.Ook Annie Wants A Baby is een lied dat je niet echt boeiend kan noemen.

In Look Around zit meer spektakel. De vrijheid om andere wegen in te slaan dan steeds dezelfde monotone tokkels levert een spetterende Pepperssong op. Weg met de strakke lijntjes waar men niet buiten mag! Voorafgaande single The Adventures Of Rain Dance Magg kon dus ongetwijfeld een portie leuker.

Toch zetten ze de lijn verder met Did I Let You Know? en de uptempo wall of sound in Goodbye Hooray: leuke hoogtes en verrassend trompetgeschal afgewisseld door een gitaarsolo. Alles kan en alles mag. Happiness Loves Company laat de gitaren zelfs zo goed als weg en het zijn de drums en de piano die die song regeren.

Police Station kiest net als Brendan Death's Song voor een zachtere aanpak en alweer is die niet minder dan geslaagd. Niet dat deze plaat een hels tempo heeft, maar toch zijn zo'n verpozingen welgekomen. Ook de potentie en kwaliteiten van de Peppers worden zo zonder schroom blootgelegd.

Even You Brutus had daar ook voor kunnen doorgaan. Maar nu is het slechts een poging tot, want eigenlijk is dit veredelde Maroon 5. Zulke songs gaan enkel bij de grotere fans nog probleemloos naar binnen en dat past niet op een verder vlekkeloze plaat. Jammer maar helaas.

Dan toch nog even terug naar de roots met Meet Me At The Corner. Gezapig tempo, de gitaar die de drums als speeltuin gebruikt en een ingetogen, vocaal treurstukje. Ongetwijfeld een van de knappere songs op deze plaat.

De heerlijkste intro hielden ze voor de afsluiter. Bij het wondermooie Dance, Dance, Dance is het heerlijk wegdromen. Het jamstukje aan het eind hoefde niet, maar de meezingstukken maken dat ruimschoots goed.

De Red Hot Chili Peppers zijn terug. Nochtans was het maar de vraag of hun sound nog in de hedendaagse stroming zou passen. Een album gevuld met enkele straffe, enkele vernieuwende, enkele oudgediende en enkele mindere songs is wat 'I'm With You' geworden is. Wij slaan een tournee met tussenstops langs Belgische zalen of weides alvast niet af.