Refused - War Music
Spinefarm Records
New Noise, misschien wel het meest bekende liedje van hardcore punkrockers Refused, afkomstig van 'The Shape Of Punk To Come' (1998), is, wat ons betreft, tot nu toe het enige memorabele werk van de Zweden. Maar met de 'War Music' komt daar verandering in. Riemen vast, want dit is een heuse rollercoaster.
De plaat trapt af met REV001 (lees: "Revolution") en begint met een psychedelische intro, die ontzettend ruw wordt onderbroken door een geïsoleerde scream van frontman Dennis Lyxzén, gevolgd door een snoeiharde gitaarriff en beukende drums. Als we nog half sliepen, dan zijn we nu wakker. Even indommelen is er niet bij, want het energieniveau blijft hoog met Violent Reaction, een track waarin screams en clean gezongen vocalen mooi worden afgewisseld. Vooral de riffs zijn geniaal. We horen hier en daar Rage Against The Machine-invloeden en dat klinkt echt ontzettend lekker.
I Wanna Watch The World Burn is, ondanks die paar screams, het meest rustige nummer op de plaat en beschikt over een heerlijk ritme waarbij je eigenlijk niet stil kan blijven zitten. Je zal jezelf erop betrappen dat je met de voet aan het tikken bent of zachtjes met je hoofd aan het headbangen bent. Dit liedje blijft gewoon hangen. Blood Red kent een geweldige opbouw met een gitaarriedeltje van gitarist Jon Brännström, waarop de drumpartij van David Sandström lekker inhaakt. De coupletten zijn redelijk rustig, maar de refreinen gaan lekker los en de geïsoleerde screams van Lyxzén zorgen echt voor kippenvel.
Een onheilspellende intro luidt Malfire in en wat we daar voorgeschoteld krijgen, is wederom een briljante gitaarriff, lekker drumwerk en uitstekend baswerk van Kristofer Steen. Refused is terug en beter dan ooit. En dat laten ze horen in Turn The Cross. De heren weten hardcore perfect te combineren met punkrock en de energie spat ervan af. Beter dan dit wordt het niet meer.
Nog niet wakker geschud? Dan gebeurt dat wel met Damaged III, een ongelooflijke bak herrie, maar dan wel herrie waar we van houden en waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. En Lyxzén is opnieuw geweldig op dreef. Wat een enthousiasme en wat een energie heeft deze man. Death In Vännäs is lekker catchy en opnieuw is de zang een genot. We kunnen het niet vaak genoeg vertellen: de mix van clean en screams is hier briljant.
The Infamous Left gaat er meteen vol in en het beeld, dat wij bij dit liedje krijgen, is een immens grote moshpit. Daar kan je op rekenen, als de heren dit live ten gehore brengen. De track eindigt bizar intens en Economy Of Death ligt mooi in het verlengde daarvan. Je kan het niet anders dan jammer vinden dat het einde van de plaat al is bereikt.
In ons hoofd klinkt het al: "We want more! We want more!" En zo hoort het ook aan het eind van een album. Wij balen dat 'War Music' maar tien nummers lang is. Welcome back, Refused!