Reveille - Broken Machines
Clapping Music
Er zijn vast kringen waar ‘Broken Machines’ van Reveille wordt gespeeld als schoolvoorbeeld van hoe het niet moet: “Dit, jongens en meisjes, is wat er gebeurt als je de school niet afmaakt en slechts drie akkoorden leert spelen”. Het zal François Virot en de zijnen aan de reet roesten.

Verwart u François Virots band Reveille trouwens vooral niet met de Rage Against The Machine-geïnspireerde crossovercombo uit Harvard. Zij zijn niet meer. Het Franse Reveille is very much alive. Vooral dankzij Virot, ook actief als soloartiest en als drummer bij het aan The Rapture verwante Clara Clara.
Alles aan ‘Broken Machines’ ademt lofi: de cover, de hoesteksten, de fotografie en de muziek, natuurlijk. Tussen de ontstemde gitaarintro van Modern Pains en de laatste noot van Athletic Man zitten zevenendertig minuten. In die tijd haspelt Reveille elf songs af. De kruissnelheid van ‘Surfer Rosa’ zowat. The Pixies zijn een hoorbare invloed op ‘Broken Machines’. En niet alleen door de albumtitel. Een ontstemde gitaar hier, een typische, gebarsten Pixiesharmonie of een Kim Deal-baslijn daar, het Joey Santiago-geïnspireerde gitaargekras op Circle Scenario of the intro van Horses That Never Lose. Maar Reveille refereert met mate, gelukkig.
Elders verwijst de psychedelische gitaarpop op ‘Broken Machines’ naar tijdgenoten als The Shins, Tame Impala, Built To Spill of Death Cab For Cutie: ijle, hoge stemmen, intense, zelfs schreeuwerige zang in Long Distance Runner, kringelende Byrds-gitaren in We Came Alive. In Swallow Everything doet een mokkende Virot dan weer aan de jonge Joe Jackson – die van ‘I’m the Man’ – denken.
‘Broken Machines’ van Reveille haalt het hart op aan een paar voorbeelden van vijfentwintig en zelfs meer jaren geleden, straalt een punkgeïnspireerde just-do-it-mentaliteit uit en is toch honderd procent een plaatje van vandaag. Geen grote kunst, geen voer voor eindejaarsliijstjes, binnen twaalf maanden. “Dit, jongens en meisjes, is wat er gebeurt als je de school niet afmaakt en slechts vier akkoorden leert spelen. And we like it.”