Rivers Cuomo - Alone - The Home Recordings of Rivers Cuomo

Geffen Records

Op 'Alone – The Home Recordings Of Rivers Cuomo' staan niet alleen nummers die Cuomo in zijn eentje heeft opgenomen en uiteindelijk omgebouwd werden tot de perfecte punkpopsongs van Weezer. Voor sommige van die nummers kreeg hij immers hulp van vrienden en bandleden. Toch zijn het, op Buddy Holly na, in elk geval liedjes die hij nergens anders kwijt kon, om wat voor reden dan ook.  Enkele nummers komen van het nooit verschenen album ‘Songs From The Black Hole’, het album dat Cuomo schreef omdat hij onzeker was over de toekomst na het succes van het debuut van Weezer. Het is best leuk om te horen hoe een nummer klinkt voor het wordt opgepoetst en/of bijgestuurd door een producer, al is het geen plaat van een 'man met gitaar'.

 

Neem zeker ook eens een kijkje in het cd-boekje en geniet van hoe Cuomo op de bijhorende foto’s staat: als snotneus met gitaar, als nerd, als hairmetalheld, … Ook de liner notes die hij voor elk nummer heeft voorzien, zijn vaak grappig en aangenaam om te lezen. Het geeft een dieptebeeld van de artiest dat je uit zijn 'reguliere' muziek niet altijd kan opmaken. Tenslotte was hij ook een kereltje dat zijn moeder kon overtuigen hem haar creditcard te laten gebruiken om opnameapparatuur te kopen.

 

Verwacht geen technische hoogstandjes en ook vergeten parels hoef je op dit plaatje niet te zoeken. Jawel, Longtime Sunshine en Lover In The Snow zijn aardige songs die de typische Cuomostempel dragen. Toch hebben ze terecht nooit de Weezerplaten gehaald. Daarvoor zijn ze te doordeweeks.

 

En dan is er de oerversie van Buddy Holly, die op een iets lagere snelheid dan de door u bekende radiohit wordt gespeeld. Als dit werkelijk een demo is, dan had de desbetreffende producer (Ric Ocasek in het geval van de blauwe debuutplaat) niet echt veel werk meer. Het nummer bevindt zich duidelijk al in volwassen staat, voor zover daar bij Cuomo sprake van kan zijn.

Een aardig tussendoortje, zoals dat heet, dat is wat deze ‘Alone …’ is geworden. Misschien zelfs een soundtrack bij het negen volumes dikke boekwerk dat Cuomo plant over zichzelf en zijn groep. Leuk voor de fans, en reken ons daar gerust onder, maar saai voor de doorsnee luisteraar.